Heeft u wel eens bedacht waarin u allemaal gelooft? In God, in vrijheid, in democratie of vooruitgang? Veelal wordt geloofd in abstracties die, hoewel leuk om mee te spelen, maar bar weinig met de werkelijkheid te maken hebben. De werkelijkheid bestaat uit mensen en de interacties met de omgeving.

Iedere religie is een geloofsysteem en de nadruk ligt op het systeem in deze. Elk systeem is derhalve als religieus element te zien, iets waar je jezelf aan op kunt geven. Geloof je in het systeem dat statisme heet dan geef je jezelf daaraan op, geloof je in een man met een baard op een wolkje, ook dan geef je jezelf op. De grap van alle systemen is de pretentie dat ze ten goede komen aan het individu, een vals voorwendsel daar een systeem slechts kan bestaan wanneer het individu zichzelf eraan opoffert. Het enige systeem dat ten goede komt aan het individu is het geloof in het individu, de rest is een verkooppraatje.

In vele geloofsgeschriften staat geschreven dat je slechts in jezelf hoeft te kijken om het zogenaamde koninkrijk Gods te vinden. En daar zit best wat in, des te meer je bewust wordt van jezelf, des te minder plaats is er voor allerlei systemen die vragen om jezelf eraan op te offeren. Des te meer je kunt zien hoe waardevol je zelf bent, en daarmee ieder ander ook, des te minder plaats is er voor zaken die die waarde ontkennen. Het verliezen van de illusie dat je niet waardevol zou zijn als ...en vul hier maar enig dogma in... brengt meer waarheid aan het licht dan wat voor doctrine ook.

Anarchisme is het enige inzicht dat resteert zodra ieder geloof wordt opgegeven in andere systemen dan het individu en haar omgeving. Een beeld dat bestaat uit individuen die een interactie met elkaar en hun omgeving aangaan benadert de werkelijkheid het meest ook al zijn er vele charlatans die iets anders voor wensen te stellen. Anarchisme behelst dan ook zowel het individu als de omgeving en het gaat moeite kosten om enig ander systeem te bedenken dat zo allesomvattend is. In tegenstelling tot het algemeen gepredikte beeld dat anarchisme enkel individualistisch is en derhalve tot geweld en chaos leidt, is anarchisme het besef van de waarde van ieder individu én de waarde van de omgeving. Daar alles inclusief is bestaat er geen destructieve zijde aan het anarchisme, kom daar maar eens om bij heksenverbrandingen of stenigingen uit naam van wat dan ook, oorlog uit naam van wat dan ook, uitbuiting uit naam van wat dan ook of het vernietigen van de omgeving uit naam van wat dan ook.

Waar vele geloofsystemen gebaseerd zijn op aannames en abstracties is anarchisme gebaseerd op zelfontdekking. Zonder te ontdekken, ofwel ontdoen van dogma en aannames, zal er altijd een waas of sluier blijven bestaan over de werkelijkheid. De werkelijkheid is anarchisme in optima forma versluierd door allerlei geloofsystemen die hun waarde slechts ontlenen aan het gebrek aan zelfinzicht. In de geloofsboekjes van de grote religies vind je een daadwerkelijke uitnodiging om dit in en voor jezelf te ontdekken en, mocht je dit niet willen of doen, dan bevatten ze prachtige dogma's om jezelf voor de gek te houden met alle bijbehorende lijden.

"De waarheid is hard en de realiteit een lijden" is iets dat bijna klakkeloos geaccepteerd wordt zonder ooit eens te denken over de oorzaak. Het ontkennen van de realiteit zoals die in werkelijkheid is kan niet anders dan tot een pijnlijke botsing leiden. Ook al is het misschien eenvoudiger om een leuk verhaaltje op te hangen over economische belangen of andere abstracte zaken die geen binding met de realiteit hebben, de realiteit blijft bestaan uit individuen die een interactie met elkaar en de omgeving aangaan. Het niet op waarde schatten van ieder individu en de omgeving leidt tot de chaos die we nu beleven met de bijbehorende pijn en lijden.

Waar anarchisme vaak voorgesteld wordt als het grote kwaad dat leidt tot de meest verschrikkelijke zaken is het duizenden jaren geleden reeds ontdekt als enig werkend medicijn tegen de verschrikkingen die we vandaag de dag beleven. De gevolgen van het simpelweg volgen in plaats van zelf ontdekken en zelf leiden zijn uitgebreid beschreven in de eindtijdverhalen van de religieuze boeken. Zou het werkelijk zover moeten komen of valt er voor die tijd nog wat te ontdekken?