Of, dat wat er voor door zou moeten gaan. In onze hopeloos verknipte wereld lijkt intelligentie aanwezig te zijn die telkens maar weer leidt tot alles behalve intelligent gedrag. Waar velen prat gaan op verstandelijke vermogens wordt dat allesbehalve weerspiegeld in de wereld om ons heen. Een wereld om ons heen die simpelweg is zoals die is maar genadeloos geweld wordt aangedaan door visionaire oplossingen voor problemen die slechts in de verknipte geest aanwezig zijn.
Politieke oplossingen, religieuze oplossingen, wetenschappelijke oplossingen en nog veel meer oplossingen worden gezocht voor problemen die in eerste aanleg niet eens bestaan. Zonder land is er geen bestuur nodig en heeft iets mensonterends als oorlog geen enkel bestaansrecht. Zonder een defintie van god is er geen bestaansrecht voor religie en kunnen alle zondepreken, moraliserende vingertjes en de onvermijdelijke en zeer intelligente oorlogen uit naam van god verdwijnen. Wetenschap beschouwt zich als iets dat slechts observeert zonder deel uit te maken van hetgeen ze observeert en kan daarmee beter ook niet al te serieus genomen worden, voor het bestaan van één enkel (wetenschappelijk) electron of atoom heb je slechts een heel universum nodig.
Toch vindt de doorsnee mens zichzelf behoorlijk intelligent. Zeker de wat hoger opgeleiden hebben nogal eens de neiging om de mogelijkheid tot het repeteren van wat in boekjes voor ze is opgeschreven te verwarren met intelligentie. Nadenken in plaats van zelf denken lijkt te zijn verworden tot de ultieme vorm van intelligentie op onze aardkloot. Een blik op de wiki-pagina over intelligentie geeft een nog verdere verdieping van de bedroevende staat van hopeloze zelfoverschatting die de menselijke diersoort rijk is. Intelligentie wordt hierin beschreven als een aspect of eigenschap van mensen en appelleert daarmee overduidelijk aan de bezitterige natuur die velen rijk zijn. Zonder ook maar enig idee deel uit te maken van de natuur wordt gedacht dat je de natuur kan bezitten. Als parasieten die geen idee hebben dat hun vraatzucht datgene dat ze in leven houdt vernietigt.
Het is wat als je niet weet waar je het over hebt en daarmee raken we misschien aan datgene dat intelligentie behelst. Weten waar je het over hebt.
Zouden we het eens zeer eenvoudig willen proberen dan komen we misschien op het volgende uit: doe iets, ervaar het verschil en noem het iets. Ervaar je iets dat je eerder ervaren hebt, zie het als patroonherkenning, dan is de eerdere definitie beschikbaar als leidraad. Helaas leven we in een totaal verknipte wereld en beschikken we mede door educatie al vrij snel over een lange lijst met definities en woorden die slechts conceptueel een niet ervaren en daarmee onbegrepen werkelijkheid vormen. Vaak wordt iets gedaan vanuit een voorgesteld effect en wordt vergeten om daadwerkelijk te reflecteren op de uiteindelijke effecten. Het moet zo zijn als voorgesteld of benoemd in plaats van te ontdekken wat het werkelijk is. Het is het domweg repeteren van onbegrepen conceptuele definities in plaats van intelligent ontdekken en zelf definiëren.
Het mag dan ook geen wonder heten dat de ervaren werkelijkheid totaal niet overeenkomt met de conceptuele werkelijkheid en zolang de eigen ervaring opgeofferd wordt aan conceptuele definities van maakbare samenlevingen en meer van dat soort onzin zijn we nog ver verwijderd van daadwerkelijk intelligent leven. Als mens hebben we de beschikking over twee hersenhelften waarbij de ene helft wordt voorgesteld als het rationele of conceptuele deel en de andere helft als het gevoels- of ervaringsdeel. We leven derhalve met concepten en ervaringen en omdat beide helften net zo groot zijn zouden ze wel eens net zo belangrijk kunnen zijn. En heel misschien is er tussen het concept en ervaring wel iets of iemand te vinden die er wat van maakt.
Zouden de eigen ervaringen net zo serieus genomen worden als de concepten waaruit de ervaringen ontstaan dan is er misschien een realiteit mogelijk die niet bepaald wordt door opgelegde definities en ervaringen maar door eigen ervaringen en definities. Individueel en toch universeel waarbij recht wordt gedaan aan zowel intelligentie als haar proces. Universele zelfreflectie en zelfdefinitie zou dan niets anders zijn dan individuele zelfreflectie en zelfdefintie en daarmee verwordt menselijke intelligentie tot niets anders dan universele intelligentie.
Het idee dat de mate van repeteren intelligentie voorstaat ook al zijn het zogenaamd moeilijke zaken die gerepeteerd worden zou ik graag naar prullenbak willen verwijzen als zijnde een weinig intelligente ego-booster. Werkelijk ego is te vinden in de waardering van zowel het eigen als universele intellectuele proces door zelfreflectie en zelfdefinitie. Wellicht is het dan mogelijk om anarchisme in het hoofd te zien als ultieme intelligentie maar dat laat ik graag aan de lezer over.