Mijn woorden landen niet
Een beeld vormt zich niet
Soms onaangedaan en soms wat verdriet
Roepende in een woestijn die niemand ziet

De innerlijke rijkdom van het leven
De bron waar ik telkens van geniet
Zou ik graag willen delen
Met wie haar nog niet ziet

Aan de oppervlakte van de buitenkant
Gaat haar onderliggende diepte voorbij
Een blik naar binnen
Maakt die wereld vrij

Een reis door duistere diepten
Losgeweekt van ieder oordeel
Voorbij aan goed en kwaad
Maakt alles heel

Klein geworden en van illusies ontdaan
Nederig en naakt
Schijnt dan langzaam door
Wat het leven maakt

Woorden schieten tekort
Laten hun beperking zien
Het brein kon het ook al niet volgen
Volledig door de diepte verzwolgen

Onbegrijpelijk en toch zo eenvoudig
Onzichtbaar maar helder als een rode draad
Openbaart zich
Waar je aan voorbij gaat

Weten zonder gedachten
Begrip zonder enig idee
Realisatie, het hart
Niet slechts één betekenis maar twee

Onder alle beperkende illusies in het hoofd
Wacht geduldig eeuwige vrijheid
Om het hart te laten spreken
En jezelf te realiseren

Leef!
En beleef jezelf
Zou ik willen roepen
Maar mijn woorden landen niet