Zo door de eeuwen heen zijn er heel wat geloofsboekjes geschreven die het menselijk leven op deze aardkloot voor een groot deel bepaald hebben. Geloofsboekjes die tot van alles leidden, van diep ontzag tot ontzaglijke moordpartijen en van liefde tot haat. Velen hebben in deze boekjes zaken gevonden die hen brachten tot de diepste overtuigingen van waarheid en goed en kwaad. Wat op papier slechts een aantal woorden achter elkaar zijn heeft de wereld tot op de dag van vandaag gevormd tot een poel van menselijk gedrag.
Wat al die boekjes met elkaar gemeen lijken te hebben is een focus op het onbekende dat tevens tot ongewenst wordt verklaard. Geen van die boekjes draagt bij aan het leven en vertelt je dat ademen, eten, drinken of, indien gewenst, voortplanten het bestaan vooruit helpt. En geen van die boekjes vertelt je dat een leven vol met uitdagingen en leermomenten heel prettig kan zijn. Nope, al die boekjes lijken slechts angst als leidraad te nemen om mensen zichzelf zoveel mogelijk te laten beperken. Zelfs oosterse boekjes laten de mens een angst voor de eigen verlangens vinden.
Eén van de meest extreme geloofsboekjes is het wetboek. Hierin worden niet alleen de beperkingen opgeschreven maar ook de repressie die volgt bij non-confirmatie. Was het in de grote religies nog de angst voor god en zijn straf in het hiernamaals, in de moderne versie is de beul dezelfde als de letterbrijer met een vrijwel onmiddellijke executie. Vele boeken zijn er verbrand vanuit diepe overtuigingen maar dit boekje, het wetboek, is er eentje die beter nooit geschreven had kunnen worden. Een flagrante aanslag op alles dat het leven het leven waard maakt is deze doctrine van angst.
Regels zijn regels en bevel is bevel is slechts één van de vele gevolgen van een wetboek dat niets met wet te maken heeft. Een menselijk verzinsel dat gezien wordt als groter dan de mens waaruit het voortkomt kan slechts een verpletterend effect op de mens hebben. Een zekere ondergang wordt veroorzaakt door angst voor iets dat uit de mens zelf voortkomt. Zelfdestructie welke mede mogelijk gemaakt wordt door gelovigen die vanuit een diepste overtuiging mensen als zichzelf menen te moeten straffen of zelfs over de kling te moeten jagen.
Het fanatisme van de wetsgelovigen kent bijna geen grenzen en mocht de wet het nog niet mogelijk maken om een ander naar een andere wereld te helpen dan is slechts het aanpassen van de wet nodig. Heel hard roepen om die aanpassing lijkt te werken, meer, meer, meer of minder, minder, minder. Of u maar eventjes wil geloven dat de wet heilig is ook al nodigt u daarmee uw eigen beul uit. Leuker is het niet te maken en veel stompzinniger kan het waarschijnlijk niet gevonden worden. Een leven op een planeetje vol met geloofswaanzinnigen die uiteindelijk slechts bezig zijn zichzelf uit te roeien is het resultaat.
Geloof is een persoonlijke aangelegenheid en zolang het dat blijft is een paradijselijk leven op dit aardklootje mogelijk. Veel meer dan wat besef van zowel de eigen waarde als die van een ander is niet nodig om allemaal een eigen geloof of beleving te hebben. Het respect voor het eigen geloof wordt mogelijk gemaakt door het respect voor het geloof van een ander. Een wederkerigheid die ruimte biedt aan een ieder. Een natuurwet die heilig is en mede het bestaan van de mens mogelijk heeft gemaakt. Kom daar maar eens om met je eenvoudig aanpasbare verzinsels die wet genoemd worden.
Wederkerige waardering laat alles bestaan en biedt ruimte aan iedere vorm van creativiteit. Zou er één ongeschreven wet zijn die een paradijselijk leven mogelijk maakt dan is het wel deze. Vrij vertaald zou het zo maar anarchisme genoemd kunnen worden maar of die term nu de meest geschikte is om hersendode zombies met bruine hemden tot leven te wekken lijkt twijfelachtig.