Soms vraag ik me maar weer eens af: is de mensheid nu werkelijk kapot?
En dan bedoel ik niet kapot in fysieke zin maar geestelijk totaal de weg kwijt, van het padje af en ronddolend in lalaland. Als kippen zonder kop tokkend de dag doorkomend met niets anders te bekijken dan het leven van een ander. Met een flinke dosis bemoeizucht door de aderen gepompt lijkt het wel alsof er niets belangrijker is dan de vraag of een ander iets wettelijk wel of niet mag. Ooit bemerkt dat zo ongeveer het eerste dat er bij zo'n geesteszieke uitkomt de vraag is of iets mag? Gevolgd door: dát zouden ze moeten verbieden! Waanzin die helaas niet in de DSM-IV is opgenomen wat dat boekje dan ook totaal irrelevant maakt. De meest verbreide ziekte uit het menselijk bestaan staat er niet in.
Ook andere boekjes doen het goed om bij te dragen aan de volslagen waanzin die op deze aardkloot heerst. Mensen die geboren worden op deze prachtige planeet stellen hun leven in "dienst" van een ander leven, iets met hiernamaals. Het kan aan mij liggen hoor, maar geboren worden om niet te leven is wellicht ondankbaar te noemen en wanneer deze lieden dan ook nog het idee hebben dat ze anderen dan ook maar moeten verbieden om te leven dan zie ik ze liever gaan dan komen. Geen eigen leven willen leiden en dan anderen wel laten lijden? Get a life, leef of sterf.
Ergens moet er iets volledig kapot zijn. Geboren worden om vooral niet een eigen leven te leiden lijkt de maatstaf te zijn geworden. Een kortsluiting of grote programmeerfout die tot apathische zombies leidt zonder eigenwaarde waardoor ze ook totaal onbekend zijn met de eigenwaarde van anderen. Sterker nog, eigenwaarde is volslagen onbekend. Waanzinnigheid zonder enige vorm van waardering voor het leven. Niet voor het eigen leven en, vanwege de totale onbekendheid met waardering, ook niet voor het leven van anderen. Het mag dan ook geen wonder heten dat op dit planeetje oorlog, geweld en het wegkijken bij het creperen van een ander tot standaard is geworden.
Als je zo af en toe een blik werpt op datgene dat "nieuws" wordt genoemd dan lacht de waanzin je regelrecht in je gezicht. Een land als Iran heeft iets gedaan of Vernederland heeft zoveel medailles behaald op de commerciële spelen. Pensioenfondsen kunnen schijnbaar ook al niets en mogelijk zijn politieke partijen heel belangrijk. Geblaat over instituten. Instituten in plaats van mensen die toch een vals menselijk gezicht krijgen door de vertegenwoordigende boegbeelden of poppetjes. De stropdas of het sexleven van een politicus is hot, evenals het nieuwe neukertje van één of ander sterretje. Alles lijkt belangrijk behalve het eigen leven. Een eigen leven dat vervangen wordt door adoratie van een mens dat slechts als icoon van de eigen onderwaardering dient.
Was het niet zo ultiem triest dan zou je je knieën blauw slaan van het lachen. Een godsgeschenk dat zomaar weggegeven wordt aan een illusie die alle waarde en waardigheid uit het leven haalt. Quasi onschuldig hoor je mensen elkaar vertellen dat het allemaal anders moet want het leven dat nu geleid wordt is niet zoals het zou horen te zijn. Nee, na zoveel jaar beschaving zou er toch vrede en welvaart voor allen kunnen zijn. Waarna weer luidkeels om anderen geroepen wordt. Politici en leiders moeten dat maar voor elkaar moeten gaan boksen. Iets dat al millennia niet is gelukt maar hé, misschien deze keer meer geluk. Waanzin ten top en de grap? Het kan nog veel gekker.
Als het leven dan niets waard is dan kan sterven altijd nog. Sterven voor het vaderland wordt veelal gezien als één van de grootste deugden van de mens. Helden zijn het, mensen die hun eigen leven opgaven aan de grillen van een instituut in een oorlog die nooit plaats had moeten vinden. Ieder jaar worden deze helden weer geëerd en al wordt er nog honderd keer "dit nooit weer" gezegd, er wordt niets van geleerd. De herinnering aan de heldendaden lijkt de noodzaak voor een beschermende macht enkel te doen groeien. Over een aantal jaar zijn er weer wat nieuwe helden te bewonderen door deze institutionele zelfverdediging.
Nog gekker wordt het op mondiale schaal. Als meest dominante diersoort hier op dit planeetje wordt het eigen nest dusdanig bevuild dat elkaar het leven onmogelijk wordt gemaakt. Er lijken heel wat zaken voor te stellen die belangrijker zijn dan de basisbehoeften voor een goede gezondheid en een prettig leven. Fictieve nulletjes en eentjes die geld genoemd worden leiden nietsontziend tot de creatie van gifbelten en mensonterende omstandigheden waaronder geleefd wordt. Voedsel is verworden tot ziekmakende vulling en ter compensatie worden lijven volgepropt met farmaceutische troep die weer tot andere ziekten en, schijnbaar niet onbelangrijk, grote winsten leidt. Er is een onderliggende geldelijke waarde aan een mensenleven gehangen waarmee het net zo fictief is geworden als het geld waar het om gaat.
Een totaal kapotgeredeneerde mensheid lijkt nog dagelijks te volharden in het geloof in zaken die belangrijker zijn dan het eigen leven dat op dit moment geleid wordt. Nog zo'n veelgebezigde onzinnige, het nageslacht is belangrijker dan het eigen leven. Vanaf de geboorte krijgt het kind een held of natie die zijn of haar leven voor hem of haar opgeofferd heeft. Niet alleen een held maar ook een schuld en een voorbeeld om het eigen leven dan ook maar op te offeren. Stel je toch werkelijk eens voor dat het eigen leven belangrijk zou zijn.
Zou de waarde en schoonheid van één leven ingezien worden, het eigen leven, dan ligt de weg open om ieder ander leven net zo te waarderen als het eigen leven. Maar zolang het gros der mensheid nog niet geleerd heeft om van zichzelf te houden en haar heil in externaliteiten zoekt zal de mate van parasitair gedrag gelijke tred houden met de exponentiële waanzinsgroei. Waanzin mede mogelijk gemaakt door waanzinnigen.
Toch blijf ik hoop houden voor de mensheid, de pareltjes die er af en toe tussen zitten wanneer mensen zichzelf of hun eigen creativiteit blootgeven zijn een formidabele tegenhanger tegen al die waanzin. Alsof er iets echts, iets van binnenuit, in deze door externalisatie gedreven wereld doorklinkt dat vele malen krachtiger is dan alle waanzin bij elkaar. Eigenheid die het leven het leven waard maakt, hoe waanzinnig het ook is.