Levende in het door fascisme en kapitalisme gekaapte stukje aarde dat eigenlijk onder water had moeten liggen is het menselijk bestaan veelal gereduceerd tot overleven. Een constant ervaren bedreiging van het huidige bestaan doet de stress- en adrenalinewaarden omhoog schieten waardoor er geen rust is voor groei op welk vlak ook. De menselijke lichamen schieten in de vecht- of vluchtmodus en overal om je heen ontwaar je slechts schichtige afstandelijkheid.

Prachtige mensen die zowel kunnen vechten als liefhebben lijken geprogrammeerd om continu paraat te staan als soldaat van het fascisme. Angst als drijfveer laat de gehele biologie zichzelf opvreten, de spierballen zijn gevoed met bloed om te kunnen vechten of rennen ten koste van het hart en het immuunsysteem. Een onnatuurlijke onrust heeft zich meester gemaakt van lichaam en geest en laat daarmee slechts een schim van de werkelijke mens zien.

Toen de vroegere mens het vuur ontdekte kon ie 's nachts een vuurtje maken en daarmee roofdieren op een afstandje houden. Uitgerust en relaxed kon ie de volgende ochtend wakker worden door een nachtje zorgeloze slaap. Een weldaad voor lichaam en geest.

De roofdieren van tegenwoordig laten zich echter niet meer tegenhouden door een vuurtje en vormen 24 uur per dag een bedreiging. Echter, niet alleen de roofdieren vormen en bedreiging maar ook de bedreigde mens zelf. Jarenlange angstprogrammering heeft de mens dusdanig gefocust op gevaar dat het een verslavende rush is geworden die vele malen schadelijker is dan welke drug ook.

Zodra de oogjes open gaan wordt gezocht naar een nieuw mogelijk gevaar waarbij het voor velen onvoorstelbaar is om het ochtendjournaal te missen of geen krant te hebben hebt om de eigen angst te voeden. Zonder het dagelijkse shot angst en ellende beginnen de ontwenningsverschijnselen zich al vrij snel af te tekenen en slaat de onrust toe. Hoe te overleven zonder een focuspunt van angst, hoe te leven zonder angst?

Het is vergeten; en al zou het geestelijk nog mogelijk zijn om de angst te zien voor wat het is, het lichaam is nog steeds ingesteld op vechten of vluchten. Cold-turkey afkicken is daarmee niet alleen heel erg moeilijk maar ook zeer pijnlijk. Een continue strijd tussen lichaam en geest die heel veel inzet en overtuiging vraagt om een kans van slagen te maken. Een strijd die niet alleen pijnlijk is maar ook nog eens bemoeilijkt wordt door onbegrip in de omgeving.

De liefde voor de mens zelf, het bestaan en de beleving van elkaar lijkt non-existent bij angstverslaafden, alsof er een stukje mist. Niets is echter minder waar, het is slechts verborgen door angst, overruled door angst en daarmee een bedreiging voor de dagelijkse modus operandi. Een gewenning die zichzelf in stand houdt en het niet toelaat om onderliggende liefde aan de oppervlakte te doen komen.

Niet alleen is er begrip nodig voor het eigen afkickproces maar ook voor de verslaving die leeft bij mensen in je omgeving. En dat dan ook nog eens allemaal tegelijk en veelal in je eentje. Ga d'r maar aan staan wanneer je niet eens weet waar het eigen afkickproces toe leidt. Een weg die slechts ingeslagen kan worden wanneer de innerlijke stem spreekt en er vertrouwen is in jezelf of er een dusdanige afkeer is ontwikkeld van angst en haar heren.

Ontdekken dat er naast de vecht- en vluchtmodus ook een groeimodus bestaat maakt de eerste nuttig maar ook niet meer dan dat. Overleven wordt leven en daar is heel wat meer in te vinden dan vechten of vluchten alleen. Veelal onbegrepen zaken als liefde, geluk en blijdschap komen aan de oppervlakte en krijgen een daadwerkelijke inhoud. Een mens is zo ongelooflijk veel meer dan een vecht- en vluchtmachine dat het onmogelijk is om ook maar een begin te maken dat hier allemaal op te schrijven.

Een verslaafde vertellen dat zijn verslaving zijn probleem is zal wat cognitieve dissonantie veroorzaken en leiden tot ontkenning van het bestaan van het probleem. Vechten en vluchten wordt dan ook in het algemeen niet gezien als probleem ondanks dat het liefde en groei bedekt. Toch zit er diep verborgen een verlangen om datgene te ervaren wat door de verslaving onmogelijk wordt gemaakt. Hopelijk zullen velen hierdoor ooit beginnen met het afkicken van de meest destructieve drug die door angstdealers wordt verspreid.

Genieten van het leven, met, door en voor elkaar hoeft geen slogan te blijven.