In onze wereld vol tegenstellingen lijkt het af en toe wat lastig om er nog enige chocola van te maken. De één zegt dit, de ander dat en, zou dat eigenlijk wat? Ik bedoel, het zijn maar meningen toch? Of pretenderen we de waarheid te kennen?

Wie kan met goed fatsoen zeggen dat ie iets weet van virussen, wetenschap of oorlogen dat niet links of rechts ingefluisterd is door een ander? Hoeveel van wat we pretenderen te weten hebben we daadwerkelijk echt onderzocht?

Platte aarde? Oerknal? Fossiele olie? Ziektekiemen? Radioactieve straling? Opwarming aarde? Stijging zeespiegel? Zure regen? Gat in de ozonlaag?

Ergens weten we wel dat we gevallen zijn voor de verkooppraatjes van zogenaamde autoriteiten. Een witte jas of een stropdas lijkt heel wat, maar is het dat ook? Zijn het niet slechts auteurs die een verhaaltje verkopen dat we slikken voor zoete koek?

Ik hou wel van eenvoudig. Als er een tegenstelling is dan is dat misschien het enige dat echt is; de tegenstelling zelf. Beide kanten zijn slechts deel van de tegenstelling en kunnen dus nooit het geheel van waarheid zijn.

Dat levert best wel een grappig verhaaltje op. Alles dat we benoemen en daardoor bestaat, kan ontkend worden. Spreken over iets dat echt is, is dan ook per definitie niet de hele waarheid. Oeps...

Ja maar, ja maar... nee, echt niet. Helaas autoriteiten, leuke verhaaltjes maar het snijdt geen hout.

Maar wat blijft er over als we er niet over kunnen spreken? Als dat wat we benoemen niet waar is?

“Waar” nemen misschien? Gewoon kijken, luisteren, voelen, ruiken, proeven en jezelf open stellen voor wat is? Misschien komt er dan vanzelf een inspirerend beeld op als je werkelijk aandacht hebt voor iets of iemand.

Misschien kunnen we eventjes afstemmen op de werkelijkheid en voorbijgaan aan al die ideetjes die in ons leven. Misschien kunnen we al die onzin eens laten gaan en weer werkelijk waarnemen. Misschien verdwijnt de idiotie in de wereld dan vanzelf zodat de werkelijke pracht van het bestaan weer waarneembaar wordt.

Je kunt het zelf waarnemen. Ik ga er niets over zeggen maar ik kan je wel wijzen op je eigen mogelijkheid om waar te nemen. Eventjes geen aandacht voor al de leugens en verhaaltjes in het nieuws maar voor iets of iemand in werkelijkheid.

Kunnen we het nog? Volledig ervaren wat iets of iemand met je doet? De werkelijkheid echt binnen laten komen?

Durven we ons te laten overweldigen? Durven we de volheid van het leven binnen te laten? Durven we te ervaren dat de werkelijkheid zo mooi en groots is dat ie niet in ideeën of woorden te vatten is?

Misschien hoeven we geen mening te hebben of te bestrijden. Misschien hoeven we enkel de onzin van al die ideetjes maar te laten gaan om weer vol in in de werkelijkheid te staan. Misschien lijkt het simpel maar is het allesbehalve makkelijk.

En heel misschien, is het het proberen waard.