Als er iets is dat tot de verbeelding spreekt is dan het wel vrijheid, een ideaal dat het voor velen waard is om voor te leven of te sterven. Er worden zelfs politieke partijen voor opgericht en het zal weinigen ontgaan dat vrijheid iets ongrijpbaars is dat continu bedreigd lijkt te worden. Mogelijk is vrijheid vanwege haar ongrijpbaarheid dan ook slechts een idee dat maar moeilijk werkelijkheid schijnt te worden. De vraag of het kan bestaan dient zich dan ook aan.
Vrijheid lijkt ongebondenheid in zich te dragen, iets dat mogelijk een aanknopingspunt kan bieden. Los van alles en nergens aan gebonden zou er dan vrijheid moeten bestaan.
In het dagelijkse leven lijkt ongebondenheid en daarmee vrijheid onhoudbaar daar er enkel om te leven al zoveel afhankelijkheden bestaan dat het ondoenlijk is om ongebonden te leven. De vrijheid om geen adem te halen bestaat slechts enkele minuten. Naast de minimale gebondenheid bestaan er nog vele afhankelijkheden zoals ouders om geboren te worden en bijvoorbeeld bijen om planten te bevruchten die als voedsel kunnen dienen voor mens en dier. Een symbiotisch geheel dat alles verbindt lijkt op gespannen voet te staan met het ideaal van vrijheid.
Materiële gebondenheid is dan misschien noodzakelijk om te kunnen leven en een aanvaardbare beperking van de vrijheid maar zou deze ook gelden voor de ideële wereld? Zonder een eerste gedachte wordt het lastig om tot gedachten te komen en om te denken moet er iets bestaan dat denkt. Zonder dit filosofisch tot op de bodem uit te diepen zou er mogelijk ontdekt kunnen worden dat er ook een onderlinge afhankelijkheid van gedachten en ideeën bestaat die op gespannen voet staat met het ideaal van vrijheid.
Volledige vrijheid lijkt te verworden tot een niet realiseerbare illusie daar het één altijd gebonden is aan, en door het ander bestaat. Zou daarbij het besef ontstaan dat het gedachten zijn die de wereld vorm geven en ervaringen in de wereld gedachten vormen dan is ook de onderlinge afhankelijkheid van de materiële en ideële wereld een feit geworden. Algehele verknoping welke een bommetje lijkt te leggen onder de idee van vrijheid.
Toch bestaat het idee van vrijheid en wanneer het als idee bestaat, en het geheel met elkaar verbonden is, zal het ook realiseerbaar moeten zijn. Een blik op de kluwen van onderlinge afhankelijkheden lijkt vrij weinig aanknopingspunten te bieden daar het niet uit maakt hoe er naar gekeken wordt, alles is aan elkaar gebonden en verbonden. Een poging om de kluwen te ontwarren of de kluwen te negeren is dan ook tot mislukken gedoemd.
Mogelijk ligt de ongebonden vrijheid ergens in de kluwen van gebonden- en verbondenheid. De vraag of absolute vrijheid een mogelijkheid is wanneer deze slechts kan bestaan in een gebonden geheel vraagt om een benadering die het geheel erkent. Er wordt nu in het geheel gesprongen en de objectieve blik wordt verrijkt met de introductie van een subjectieve blik binnen het geheel. Het objectieve geheel wordt nu ook van binnenuit bekeken door het subject.
Zouden we de hersenen zien als een geheel van aan elkaar verbonden neuronen dan springen we in de hersenen en bekijken we het geheel ook eens vanuit een enkele neuron. De onderlinge verbondenheid blijft hierbij gewoon bestaan daar er zonder neuronen geen hersenen waren en zonder hersenen geen neuronen.
Wanneer van binnenuit wordt gekeken is er een individuele blik is geboren, een waarnemingspunt binnen het geheel. Zou het subject geen kennis dragen van het geheel waarin ie zich bevindt dan ziet ie allereerst een wereld waarin geen onderlinge verbondenheid bestaat, een wereld van losse subjecten die zich willekeurig lijken te gedragen. Na verloop van tijd wordt duidelijk dat er communicatie en interactie mogelijk is met andere subjecten zoals een baby leert dat huilen tot een knuffel of eten leidt.
Het leren van een baby is niets meer dan het vormen van een beeld van de wereld waarin ie zich bevindt resulterend in een subjectieve individuele blik ofwel de blik van een individu. Een eigen wereld die enkel bestaat en kan bestaan door dat individu. Deze wereld is er eentje die maar niet onderkend schijnt te worden, het enige dat een individu werkelijk bezit wordt ontkend als zijnde op te geven aan een conformisme.
Welkom in een wereld die door Johan Caspar Schmidt alias Max Stirner volledig op z'n kop werd gezet. Zijn meesterwerk De enige en zijn eigendom ging voorbij aan alles wat zijn tijdgenoten konden of liever wilden bedenken. Feuerbach en Marx werden terechtgewezen en ook Nietzsche heeft zijn basis hierin gevonden. Het maakt gehakt van een hoop bla bla en eindigt voor eens en altijd de discussie.