Paniek in democratieland. Een kleine 6 miljoen mensen hebben de meerderheid zoek doen raken.

Ondanks de grote zorgvuldigheid en allerlei bemoedigende woorden is het het electoraat niet gelukt om voor zichzelf een vertegenwoordigende meerderheid te vormen. Althans, geen meerderheid die aanvaard kan worden door een democratie. Zou de conclusie getrokken moeten worden dat de democratie niet meer bestaat?

Met een mandaat van nog geen 50% hebben de huidige bestuurders een absolute meerderheid tegenover zich die niet erkend wordt. Meer dan de helft van de stemgerechtigde bevolking die niet gestemd heeft is een meerderheid die door de huidige bestuurders wordt genegeerd. Nou ja, niet genegeerd in de zin dat ze niet verplicht wordt om toch de besluiten van die minderheid uit te voeren, maar genegeerd als zijnde van belang voor die besluitvorming.

Na zo'n verkiezingsfeestje der democratie wordt de grote meerderheid snel vergeten en tracht men enig zinvols te destilleren uit de uitgebrachte stemmen. En ook in de wel uitgebrachte stemmen is een boodschap te vinden die maar al te graag genegeerd wordt. Zelfs in de minieme minderheid is geen meerderheid te vinden voor de huidige gang van zaken. Het lijkt erop dat een meerderheid slechts van belang is als vrije definitie. Nog een beetje draaien en konkelen, wat spelen met begrippen als gedogen en cijfers, et voila, alsnog wordt er een meerderheid gepresenteerd als representatief. Een vereiste in een vertegenwoordigende democratie.

De kiezer heeft gekozen en het resultaat uit het konkelcircuit wordt geacht de stem te vertegenwoordigen. Maar de kiezer heeft het de partijen niet gemakkelijk gemaakt. Geen overtuigende meerderheid binnen de minderheid en dat vraagt om uitleg. Iets waar politieke partijen meester in denken te zijn maar vooralsnog blijkt iedere keer weer dat de boodschap toch nog wat beter uitgelegd moet worden. De beste kiezer snapt het eigenlijk niet zo goed en dat lijkt een vrijbrief te zijn om de stem van de kiezer naderhand wat anders te interpreteren.

Het is natuurlijk ook heel ingewikkeld, een meerderheid is geen meerderheid maar slechts een meerderheid wanneer de partijen zeggen dat het een meerderheid is. Dit soort democratie zou in plat vernederlands tirannie genoemd kunnen worden maar dat klinkt niet zo prettig. Nee, uiteindelijk wordt het volk nogal dwingend gevraagd om te accepteren dat het de eigen wil is die haar bedriegt. Dat het in de verste verte geen vertegenwoordigende meerderheid is doet al snel niet meer ter zake, zodra het erin gestampt is dat het toch een vertegenwoordigende meerderheid is kan het gepeupel weer aan het werk. Koppen dicht, het was tenslotte je eigen keuze.

Maar waar is de meerderheid dan wel wanneer ie niet te vinden is in het centrum van de macht?

Gewoon om je heen? Bij een opkomst rond de 50% vertegenwoordigt één op de twee mensen die je ziet de meerderheid. Jij en de ander. Misschien houdt dat wel in dat je er gewoon met de ander uit moet komen om tot een werkbare situatie te komen. Samen een oplossing bedenken die beide partijen recht doet.

Zouden we hiermee, met dank aan de voorgestelde democratie, een verkiezingsuitslag hebben die feitelijk een anarchistische gedachte voedt?