Soms, als samen eenzaam pijn doet, is het fijn om alleen te zijn.

Het blijft eenzaam.

Maar wat ongelooflijk fijn dat er dan geen angsten, oordelen, meningen, verwachtingen of bevestigingen van onzinnige plaatjes uit het brein hoeven te zijn.

Geen strijd. Geen onwerkelijkheid.

Best onwerkelijk, leven in gezamenlijke eenzaamheid.

In de stilte van eenzaamheid leeft een verlangen. Een verlangen naar samen zijn in werkelijkheid. Naar wat werkelijk kan bestaan als al de onwerkelijkheid uit het brein is gegaan.