Ruimte scheppen door het bestaan van meerdere mogelijkheden om zaken te bezien te onderkennen. Een actieve bezigheid die soms veel vraagt door na te denken voordat er geroepen wordt.
Het gelijk hoeft niet belangrijk te zijn, de bewustwording van het feit dat er meerdere visies zijn roept op tot zelf nadenken voordat er ook maar iets wordt aangenomen of geroepen. Iets dat node gemist wordt door velen die het belang er van inzien en als volslagen idioot wordt ervaren door hen die het relativerend vermogen nog niet ontwikkeld hebben.
Zwart en wit, beiden bestaan ze, kies maar. Of, wanneer je bewust bent van het feit dat zwart en wit bestaansrecht hebben ontvouwt zich een heel spectrum aan grijstinten die enkel kunnen bestaan door de uitersten, prachtige nuances die gemist worden in zwart-wit denken.
Een tegengeluid, een ander uiterste, noodzakelijk om de nuances te creëren, leidt tot twee zaken: polarisatie en begrip. Beiden lijken zo hun nut te hebben en niet zonder elkaar te kunnen bestaan.
Polariseren om nuances te creëren of juist de nuance zoeken in datgene dat al gepolariseerd is, beiden kunnen tot begrip leiden.
Zonder enig begrip of wil om tot begrip te komen heb je leiders nodig om te polariseren en de eenvoudige zwart-wit keuze krijgt legitimiteit door de hoeveelheid mensen die ook diezelfde keuze maken, de andere keuze en haar aanhangers zijn dan per definitie slecht. Primitief maar vooruitgang komt meestal langzaam.
Anarchistisch leiderschap, volledig onbegrepen door hokjesmalloten, bevindt zich in het hoofd, de vrijheid om als dictator je eigen nuance te zoeken in de wetenschap dat de uitersten moeten bestaan om überhaupt één nuance te kunnen vinden. Mis je een nuance? Creëer een polariteit om hem te vinden.
Niets lekkerder dan een fijne rant om dat te bewerkstelligen of er één te lezen die het voor je doet. Een spiegel ophouden en tonen dat er meer is, lachwekkend. En de grap? Er is geen kruid tegen gewassen, er zijn nu eenmaal nuances (te maken). Logisch eenvoudig kloppend te maken, zonder moeite te beargumenteren en zwart-wit slachtoffers die zich steeds verder ingraven. Nog even en er hoeft alleen nog een beetje zand overheen gegooid te worden om ze af te dekken.
De extremiteit en het dictatoriaal gedrag waarin ze zichzelf moeten plaatsen om nog een punt en volgelingen over te houden doet waarschijnlijk velen afhaken. De laatste stuiptrekkingen van onze heersers die steeds meer moeite moeten doen om het begrip dat ontstaat te onderdrukken, een bij voorbaat verloren strijd.
Nuttige acties op straat kunnen uiteengeslagen worden evenals acties op het web of in real life maar eenmaal ontstaan begrip… zelfs geweld kan het niet doen verdwijnen.