Best wel raar eigenlijk hoe dingen werken. Nu, achteraf, kan ik het een beetje zien maar het had best wat tijd nodig om door te dringen. Het begon met een kriebel of een gevoel dat er wat gedaan kon worden. Iets was er, iets leefde maar ik kon er de vinger niet op leggen. Diep van binnen borrelde iets dat naar buiten wilde maar ik begreep het nog niet. Heel langzaam werd uiteindelijk het beeld wat helderder en ook de richting duidelijk. Een missie was geboren.

Iedere senior zou een mooie foto van zichzelf moeten hebben. Zo’n foto die op één of andere ongrijpbare manier precies de kern raakt. Een foto die ik kon maken. Niet alleen ik natuurlijk maar iedere gepassioneerde fotograaf die vast weet te leggen wat vaak aan het oog onttrokken is. En, het moest bereikbaar zijn. Niets hoefde een mooie herinnering in de weg te staan, geen enkele beperking, geen prijs, geen afstand, geen wat dan ook.

Zo ontstond project Zenna, een passie die al snel resoneerde. Met de senioren onder ons maar ook met vele collega fotografen. Op dit moment maken meer dan 70 fotografen in het hele land dagelijks prachtige foto’s en delen hun gave met de senioren. Een kloppend geheel uit het hart van de fotograaf naar het hart van de senior en hun naasten.

Wat ik er uiteindelijk van begreep was dat er een verbinding gemaakt kon worden die het hart van mensen raakt en een heel leven terug geeft. Dwars door alle gedachten die het leven grotendeels gekleurd hebben is dan in zwart en wit, puur en niets verhullend, de ware senior zichtbaar. Een herkenning van en een verbinding met zichzelf op een manier die aan het verstand voorbij gaat.

Een gevoelskwestie, niet aangetast door allerlei ideetjes en bedachte constructies. Het komt van diep van binnen en het gaat naar diep van binnen. Het is dan ook niet mijn idee maar meer een expressie van mijn gevoel, een uiting van iets dat ik nooit had kunnen bedenken. Ideeën en bedenksels borduren slechts voort op iets dat al bestaat en zijn niets voor creatievelingen die zich laten leiden door een gevoel van binnen.

Hoe mooi is het dan om te zien dat velen zich er door laten inspireren en graag meedoen. Of het nu de senioren zijn of de fotografen, iets drijft hen en mij dat voorbij gaat aan alledaagse zaken. Iets moois, iets puurs, iets menselijks leeft en wordt tot uiting gebracht door ons samen.

Natuurlijk vindt zoiets ook op een andere wijze navolging en wordt het opgepakt door mensen met een eigen motivatie. Er is een verdienmodel in te zien dat bijdraagt aan het ego of de inhoud van de portemonnee. Er is iets in te zien dat voorbij gaat aan het originele gevoel en oplost in gedachten. Er is iets in te zien dat alle glans verloren laat gaan wanneer het gekaapt wordt door het verstand.

Nu, na een heel aantal jaartjes op deze aardbol heb ik door project Zenna leren begrijpen wat een origineel onderscheidt van een kopie, wat de waarde is van een origineel en hoe zoiets inspireert en gedeeld kan worden met elkaar. Het is geen idee maar een levende expressie. Niet van mij maar door mij. Niet voor mij maar om te delen.

Als ik het niet meegemaakt had zou ik het niet geloven. Dit is niet iets dat je vooraf bedenkt maar pas achteraf begrijpt. Zelfs in mijn stoutste dromen had ik niet aan kunnen zien komen dat dingetjes zo werken. Dit, en natuurlijk project Zenna, wil ik graag met jullie delen.

Groetjes,

Zenna