Morgen is het weer zo ver en vieren we de geboorte van een mythische figuur, het kindje Jezus. Een mooi verhaaltje voor ons die een paar duizend jaar later leven. En dat is het dan ook wel. Een mooi verhaaltje.

Net als met de meeste verhaaltjes, sprookjes zou je ze ook kunnen noemen, dragen ze iets van werkelijkheid in zich. Een werkelijkheid die gebaseerd is op wijsheid die af en toe in deze donkere dagen wat verloren lijkt.

Hans en grietje laat ons zien dat er mensen zijn die je verleiden en het niet goed met je voor hebben. Kleinduimpje laat ons zien dat de grote boze wolf je voor de gek kan houden. Assepoester laat ons zien dat integriteit meer oplevert dan slinks bedrog en zo zijn er nog vele verhaaltjes.

Eigenlijk zijn het wijsheden of misschien ook wel levenslessen die verpakt zijn in verhaaltjes. Verhaaltjes die tot onze verbeelding spreken en iets in ons laten leven dat ons kan helpen om wat inzicht te krijgen in onze soms wat donkere realiteit.

Het mooie van verhaaltjes is eigenlijk dat ze wegwijzers zijn naar de werkelijkheid maar er geen bal mee te maken hebben. Ze dragen misschien een wijsheid of boodschap in zich maar dat is het dan ook wel. Pratende wolven? Gelaarsde katten? Kikkers die in prinsen veranderen?

Ergens weten we het wel, het zijn maar verhaaltjes, maar toch... veel verhaaltjes worden heel serieus genomen en juist niet de boodschap of wijsheid die erin schuilt. Ergens leven we in beetje in een heel groot sprookjesboek maar zien het niet meer. En kunnen het ook bijna niet meer zien.

Sommigen wachten op Jezus’ wederopstanding, weer anderen vinden de kleur van zwarte Piet belangrijk en ook boeren lijken heel gevaarlijk te zijn tegenwoordig. Of het klimaat. Of virussen. Of... welk verhaaltje dan ook. 5D? Aliens? Een galactische federatie?

Allemaal verhaaltjes. Sprookjes die beleefd worden alsof het werkelijkheid zou zijn. Zelfs het wetboek is een groot sprookjesboek. Of liever spreukjesboek want het laat je een verhaaltje beleven alsof het echt zou zijn. Je wordt betoverd door een illusie en leeft helemaal in de ban van het verhaaltje.

Het kindeke Jezus is er ook zo één. Op 25 december worden de dagen weer langer en kan het licht de duisternis overwinnen. ‘Jezus redt’ wordt er wel eens geroepen en dat wijst naar die werkelijkheid. Als het weer licht wordt kan de duisternis verdwijnen en ontwaken we uit de duisternis die ons gevangen hield in een sprookje of nare droom.

Eigenlijk is het Christusbewustzijn niets anders dan een verbinding met werkelijkheid. Een werkelijkheid die zich voor onze ogen en in ons hart afspeelt. Niet enkel een verhaaltje in het hoofd. Als dat bewustzijn tot leven komt, als Jezus geboren wordt, dan zal goddelijke liefde leven in menselijke vorm.

De geboorte of wedergeboorte van Jezus is dan eigenlijk niets anders dan het ontwaken uit de duisternis. Eindelijk zien en beleven we weer het licht en de liefde die de werkelijkheid doet leven. Jezus ontwaakt in ons. Of niet. Ons ontwaken, Jezus in jezelf ontvangen, sprookjes laten gaan voor werkelijkheid redt ons. Of niet.

Ik hoop dat er veel licht mag gaan schijnen in de harten en hoofden van iedereen. Laat dat kindeke maar geboren worden, ontwaken of hoe je het ook maar noemen wil. De wereld is in duisternis gehuld en ieder lichtpuntje dat gaat branden is er eentje die ons allemaal zal helpen om in werkelijkheid, in liefde en licht te leven.

Laat er licht zijn werd er ooit geroepen...

Vrolijk kerstfeest allemaal ❤