Het moest er een keer van komen, ik er niet meer onder uit. Jaren heb ik het niet willen weten maar uiteindelijk moet ik het toch ruimhartig toegeven. Ik ben verworden tot een antiquiteit in deze wereld. Niet meegegaan in de vaart der volkeren en me voor een groot deel onttrokken aan het moderne maatschappelijk geaccepteerde leven. Bij deze mijn oprechte excuses aan het merendeel van de maatschappij, ik heb jullie ontwikkeling niet kunnen volgen en daarmee is mijn bijdrage niet zo groot geweest als ie had kunnen zijn.
Het spijt me dat ik vanwege onbegrip geen oog heb kunnen hebben voor de daadwerkelijke problemen die er spelen, de ongemakken waar u zich mee geconfronteerd ziet. Vergeef me alstublieft dat ik nooit heb willen inzien dat u daadwerkelijk voor een gewichtig fysiek probleem gesteld wordt wanneer u met een iphone en appie-app voor het boodschappenlijstje in de ene hand en de handscanner van Appie Heijn in de andere hand niet tot uw doel kunt komen, het pakken van de boodschappen zelf.
Verder heb ik me onttrokken aan het meewerken aan een maatschappij die arbeid als hoogste morele standaard wenst. Idioot dat ik was om niet mee te werken aan werk. Het hebben van werk als hoogste goed was me ontgaan, ik leefde nog in een oude wereld waar werken om te leven voldoende was en vrije tijd een luxe. Nu heb ik eindelijk begrepen dat werken de ultieme bevrediging van een innerlijke vraag naar nut is, een luxe in zichzelf. Het maakt helemaal niet uit of het werk zelf zinvol is of dat je uitgebuit wordt, de innerlijke bevrediging heb ik gemist. Mijn oprechte spijt voor mijn twijfel aan uw verstandelijke vermogens, ik had het aan moeten voelen.
Nu ik eindelijk tot een besef ben gekomen dat een trein nergens naar toe gaat wanneer iedere wagon een eigen richting op wil, wordt het helder dat er duidelijke lijntjes gelegd moeten worden waarlangs we ons allemaal bewegen. Met z’n allen in één richting vermijdt mogelijke ongelukken met tegenliggers en kruisende objecten. Natuurlijk moeten we op één baan en met een gereguleerde snelheid bewegen waarbij excessen zo snel mogelijk gecorrigeerd moeten worden. Sturen, controleren en bijsturen is een noodzaak. Excuses voor het soms wat onaangepaste gedrag op de rijbaan en de tirades jegens controleurs, ik nam de weg als iets vanzelfsprekends waar vrijheid gold maar heb nooit aan willen voelen dat jullie die weg er ook voor mij hebben neergelegd.
Het moderne denken en het moderne leven, had ik maar wat beter opgelet op school dan waren al deze zaken waarschijnlijk een vanzelfsprekendheid geweest. Ik was dan na het vele werk nog even samen en gelijktijdig met u keurig naar Appie Happie gereden over de éénrichtingsweg om de boodschappen voor een automatisch geïmporteerd gerecht in het boodschappenlijstje te halen.
Ik zal er nog even aan moeten wennen dat ook voor mij de tijd verder gaat. Graag zal ik me nuttig maken en mocht dat onverhoopt wegens nog wat onbegrip niet geheel in lijn zijn met de moderne staat van leven dan bied ik bij deze alvast mijn excuses aan.
Oh, en voor wat betreft de toekomst, kassières vervangen door IT-helpdeskers lijkt het te gaan worden. Het wordt hoog tijd dat ik echt ga begrijpen dat een potje appelmoes moeilijk kan zijn.