Beperkende maatregelen ter bevordering van de vrijheid. Het is weer gelukt een roep om zelfbeperking te creëren. De kudde heeft haar leiders horen duiden en roept gedwee beeeh. Nou, bah.
Een kleine blik om het duidelijk te maken, het te duiden, is te vinden in de etymologie. Duiden vindt haar oorsprong in het voor het volk uitleggen, er een betekenis aan geven die het volk kan begrijpen. Dit duiden aan het volk of diet, ook wel duidelijk, dietsch of duitsch maken genoemd, is evenzo het volk wat wijs maken. Dietsch, duitsch, dutch, germaans, duits en nederlands zijn alle terug te leiden naar volksbegrip.
In tegenstelling tot triviaal begrip uit het trivium waarmee een eigen betekenis gedestilleerd kan worden is er de volkse duiding. Uit volle borst ben ik van dietschen bloed zingen met een vlaggetje in de hand is een volkse uiting. Ook al bestaat er geen enkel idee waar het werkelijk over gaat, gezongen wordt er. Of er wordt gedemonstreerd in volksmarsen die slechts de volkse aard laten zien. Het is u geduid en nu: mars!
Het recht op een mening wordt nogal eens verward met het recht op vrije meningsuiting. Voor een mening is geen enkel recht nodig, een ieder heeft nu eenmaal zijn of haar eigen beschouwing en vindt daar mogelijk wat van. Geheel natuurlijk en zonder wetboekjes gaat dat al sinds vele millennia voor de uitvinding van de schrijfkunst die het mogelijk maakte wetten vast te beitelen. Het uiten van een mening, of willekeurige welke uiting of actie ook, kan gevolgen hebben. Het dragen van verantwoordelijkheid, hetzij voor de gevolgen of voor het achterwege laten van de uiting volstond en volstaat.
Het recht op vrije meningsuiting komt voort uit een wat latere periode waarin door middel van wetten geduid werd wat wel en niet mocht. Geschreven regels zetten de lijntjes uit en de volkse aard ontstond. Zelfstandige wezens werden een volk en werden daar trots op. Alle zelfstandigheid, van denken tot doen werden teniet gedaan. Eigen inzicht en de mogelijkheid tot verwerving daarvan werden ondergeschikt aan de roep om duiding. Dat wat daar voor terug kwam werd en wordt nog steeds als het grootste heiligdom van het volk gezien. Een heilig iets dat een bestaanszekerheid lijkt te bieden en lijntjes om langs te lopen. Recht.
Niet zomaar recht, nee recht in absolute vorm. Daar het vanwege de volkse aard niet mogelijk is om zaken zelf te duiden is het recht heilig geworden. Onaantastbaar moet het zijn daar er niets resteert om op terug te vallen. Kom niet aan mijn recht want dan verlies ik alles. Het lijkt onderliggend aan de angstige doodstrijd die het volk doormaakt wanneer er geen aanspraak gemaakt kan worden op vastgebeitelde zaken of vermeend recht. Een angst die elke nuancering onmogelijk maakt. Regels zijn regels.
De roep om te allen tijde alles maar te moeten kunnen zeggen is vastgelegd in het recht op vrije meningsuiting. Vastgebeiteld en derhalve niet te nuanceren. Ondersteund door een grote macht van politie, leger, media en zelfs naaste buren moet en zal het recht overeind blijven staan. Desnoods wordt het afgedwongen met geweld dat in het recht dan weer haar rechtvaardiging vindt.
Demonstraties voor het recht op vrije meningsuiting komen dan ook recht vanuit het volk om daarmee zichzelf te beschermen. Niet de menselijke vrijheid, verantwoordelijkheid en gelijkwaardigheid is doel tijdens deze demonstraties maar enkel het recht om één volk te zijn. Aangevoerd wordt het volk reeds, het heeft nu nog slechts een puppet nodig die aanvoerder wordt genoemd.