Een werk van Plato met een enigszins dualistische inslag.

De republiek is de staat. Maar welke staat? Je omgeving, het land waarin je leeft, of… de staat van ontbinding in je hoofd?

In zijn werk beschijft hij vijf staatsvormen, lopend van aristocratie naar timocratie, oligarchie, democratie om te eindigen bij tirannie, even kort:

Aristocratie: een wereld geregeerd door koningen en filosofen – geleid door wijsheid
Timocratie: een wereld geregeerd door militaire macht – geleid door een verval aan wijsheid
Oligarchie: een wereld geregeerd door bezittende macht – geleid door een passie voor bezit
Democratie: een wereld geregeerd door een vals gevoel van vrijheid – geleid door verlangens
Tirannie: een wereld geregeerd door een enkele macht – geleid door angst

Als we zo eens naar het staatje kijken valt misschien het één en ander op, we volgen de weg in onze maatschappij van boven naar onderen en zijn op het punt aangeland om in de tirannie te belanden, de maatschappij wordt geregeerd door een enkele macht. De macht die ons denken beheerst is de angst, de leidende factor.

Een kleine reflectie van onze eigen staat (van denken) geeft ons de staat (maatschappij) waarin we leven.

De angst is er al in het denken, de tirannie als staatsvorm zal weldra volgen. Misschien tijd om eens anders te gaan denken, de weg omhoog in datgene dat ons leidt?

Als Plato een kleine 2500 jaar geleden in staat was dit soort zaken op te schrijven, dan had hij ofwel een zeer vooruitziende blik, ofwel zijn logica is universeel.