Er zijn van die momentjes dat je het liefst een glazen bolletje zou hebben, een kleine blik in de toekomst. Nu heb ik zo’n dingetje niet dus vraag ik het maar gewoon eens…. wat doen we straks met z’n allen?
In onze prachtige maatschappij houden velen, zo niet de meesten, van ons zich bezig met van alles en nog wat om productieprocessen te verbeteren, processen te stroomlijnen en efficiencyslagen door te voeren. Winstmaximalisatie, outsourcing en efficiency zijn de toverwoorden.
Nu weten de meesten wel dat dit in zichzelf een waanzinnig systeem is, even doordenken en we zien dat hierdoor uitbuiting van mens en milieu ontstaat om hier in het westen nog voor een redelijke prijs te kunnen leven.
En hetzelfde systeem dat ons onze rijkdom bezorgt passen we nu ook op onszelf toe?!?
Ik kan me zo voorstellen dat iemand van buiten onze planeet zich op de knieën slaat van het lachen wanneer ie dit ziet gebeuren.
We willen onze producten en diensten zo goedkoop mogelijk, zelf zijn we qua uurtarief en bijkomende zaken als arbeidsomstandigheden, milieu enzovoorts veel te duur dus besteden we dat soort zaken uit aan wat minder ontwikkelde gebieden. We proberen van alles om met zo min mogelijk middelen zoveel mogelijk te doen.
Het einddoel is dat er voor (bijna) niets een hele hoop gebeurt en hier werken we met z’n allen naar toe onder het mom van vooruitgang. Ook in onze westerse wereld, de illusie dat dit alleen in de zogenaamde onderontwikkelde gebieden gebeurt is volledig misplaatst.
We zien allerlei reorganisaties en meer gebeuren, het moet vanwege crisis, marktomstandigheden enzovoorts. Arbeidsomstandigheden worden aangepast, lonen bevroren, zekerheid gaat naar de haaien en meer van dat soort onprettige zaken.
Waarom gebeurt dit nu eigenlijk, is er een achterliggende oorzaak?
Eén oorzaak die angstvallig nooit genoemd wordt, eentje die veelal onbelicht blijft is het feit dat het onhoudbaar wordt om iedereen in Nederland 40 uur per week aan het werk te houden tegen een acceptabel salaris. Het werk is er simpelweg niet, en al zou het werk er wel zijn, dan wordt het zo snel mogelijk weg geautomatiseerd, geoptimaliseerd of heel efficiënt ergens anders goedkoper gedaan.
Een Nederlandse arbeider kan niet concurreren tegen een arbeider uit een ontwikkelingsland, hij mag dan meer geleerd hebben maar nog steeds zijn er voor hem of haar tegen dezelfde prijs meer mensen elders beschikbaar.
De Nederlandse arbeider wordt economisch te duur, de wet van het kapitalisme zegt dan dat er een goedkoper alternatief gekozen moet worden. Outsourcing van Nederlandse arbeid.
Om deze onhoudbaarheid te verbergen heeft onze overheid een prachtig initiatief ontwikkeld. Wanneer mensen niet op de arbeidsmarkt terecht kunnen, economisch onrendabel zijn, is er altijd nog een vangnet, de overheid.
We hebben het zien gebeuren, van Melkert banen tot stadswachten, allemaal initiatieven die een oplossing zouden zijn. Voor de mensen die het betreft mag het dan geweldig zijn, voor het systeem is het volledig funest. Het is het bestrijden van de symptomen om de oorzaak maar niet te willen zien.
Een failliet systeem is de oorzaak. Zolang niet wordt onderkend dat, zolang de kosten van arbeid hier hoger zijn dan elders, er afbraak wordt gepleegd, zullen er geen echte oplossingen verschijnen.
Ook het fabeltje dat we zoveel kennis hebben en dat daaruit meerwaarde ontstaat lijkt steeds meer achterhaald.
Toch worden we geacht om fulltime te werken, heel hard nodig omdat er anders niet genoeg geld is om rond te komen. En hier wringt het een beetje, velen zijn economisch onrendabel maar er moet toch worden voorzien in arbeid omdat het anders niet mogelijk lijkt rond te kunnen komen.
Nou, onze overheid heeft wel plaats voor jullie, kom maar bij ons, word militair, flitser, stadswacht, boa of wat voor overbodige ambtenaar ook. De rekening voor dit alles wordt neergelegd bij de wel rendabelen waardoor deze groep steeds kleiner wordt door de gestegen kosten.
Natuurlijk wel iedere overbodige ambtenaar 40 uur per week laten werken en het geheel door belasten. Een oplossing die een volledig averechts effect heeft en de neerwaartse spiraal in stand houdt.
Nog zo’n leuke, korten op uitkeringen, dan gaan ze wel aan het werk!!! Ook hier wordt het symptoom belicht en niet de oorzaak.
Ooit was er het idee van arbeidsduurverkorting, ook wel ATV of ADV genoemd, een systeem dat meer overeenkomt met de realiteit dan alle andere plannetjes. Het gaf een onderkenning van de realiteit aan, er is niet genoeg economisch rendabel werk dus passen we de tijd die we eraan besteden aan.
Iets dat nu ook zou kunnen werken maar op dit moment hebben we te maken met een grote concurrent op de markt, een concurrent van iedereen, van zowel bedrijven als individuele mensen, deze grote concurrent is onze overheid.
Doordat onze overheid, de BV Nederland, zelf economisch rendabel moet zijn, moet dit bedrijf winst maken op ieder onderdeel. Deze winst kan enkel gerealiseerd worden wanneer het gehele apparaat meer binnen hengelt dan er uit gaat. De prijs die de overheid rekent voor haar diensten is hoger dan de kostprijs, de winst wordt dan behaald op de inwoners van het land.
Deze opstelling, een overheid als winstmachine, is desastreus voor de economische ontwikkeling van het land. De winst van de overheid zorgt voor hogere kosten binnen het land door belastingen, boetes enzovoorts en maakt de groep economisch rendabelen snel kleiner.
Daar velen economisch onrendabel worden heeft onze overheid het maar makkelijk, er ontstaat een grote groep goedkope arbeidskrachten voor…jawel onze overheid.
Natuurlijk moet er wel aan deze krachten verdiend worden dus wordt er meer op de burger verhaald dan de kosten, het salaris van de ambtenaar plus de winst.
Hier zien we een overheid die de markt leeg vist, de ambtenaren volledig afhankelijk maakt, de rekening neerlegt bij de overgebleven groep waardoor deze kleiner wordt, hier weer handig gebruik van maakt enzovoorts.
Uiteindelijk worden we dan allemaal overheidsdienaren, ofwel in dienst van of krom liggend voor deze overheid. De eerste groep wordt steeds groter en moet gedragen worden door de steeds kleiner wordende laatste groep, zowel bedrijf als individu.
Wat doen we straks, zijn we of staan we in dienst van de overheid, of is er nog hoop?