Een veelgebruikte term die gehandhaafd of bewaard moet worden omdat ie verstoord zou kunnen worden. Een kleine blik op de woorden laat zien dat het om een vrij toegangkelijke hiërarchie of regelmaat gaat. Openbaar maakt het voor een ieder toegangkelijk en de orde verwijst naar de hiërarchie of regelmaat. Waar het in de reguliere omgang met deze term veelal draait om het voorkomen van anarchie geeft deze term zeer specifiek haar bereik aan.
Vrije toegangkelijkheid voor een ieder impliceert een keuzemogelijkheid, hetzij je wenst toegang ofwel je blijft buiten. Een blog als dit is ook openbaar, met vrijwel iedere browser heeft u de mogelijkheid toegang te verschaffen tot de informatie die hierop aanwezig is. Niet alleen dat, ook heeft u de mogelijkheid om van gedachten te wisselen over bepaalde zaken. En, net zoals u waarschijnlijk wel gewend bent, heersen er wel eens opvattingen die niet geheel met elkaar overeen komen. Niets nieuws. Op dit vrij toegangkelijke blog zijn een aantal mensen aanwezig die de ruimte voor elkaar en elkaars visie zo groot mogelijk wensen te houden teneinde niet te verzuipen in tunnelvisies die uiteindelijk enkel kunnen leiden tot stellingname. Afstand tot het onderwerp om ruimte te creëren die ingevuld kan worden. Deze openbare ruimte is derhalve beperkt en slechts zo groot als de ruimte die elkaar geboden wordt.
Vrije toegang betekent geenzins opeisbaarheid of andere vormen van recht die daaraan in wat gedachtenkronkels ontleend zouden kunnen worden. De toegang is vrij tenzij dit nadrukkelijk ten koste gaat van de gedeelde ruimte. Daar waar je voor kwam.
De toegang tot dit blog is geheel vrijwillig, u zult niemand vinden die u verplicht om de ruimte op dit blog als de enige ruimte te zien, als iets waar u niet onderuit kunt. Tevens vindt u hier, buiten beperkingen die de ruimte zo groot mogelijk maken, geen afdwingbare hiËrarchie. Of u hier nu voor het eerst, voor het laatst, vele malen voor het laatst of nooit komt doet daar niets aan af. Er bestaat een ruimte die gevuld kan worden. Wilt u ruimte opeisen of het gebruik van de ruimte door anderen beperken dan wordt u geconfronteerd met de directe gevolgen daarvan, uw ruimte wordt kleiner. Wat u een ander doet overkomt u.
In tegenstelling tot de vrijheid die op dit blog heerst bestaat er een fictie genaamd de openbare orde. Deze ruimte is in tegenstelling tot dit blog in zijn geheel niet vrij toegangkelijk. Teneinde in deze orde te stappen is een identiteitsbewijs nodig, een bewijs van lidmaatschap van deze hiërarchie. Een bewijs waar te pas en te onpas om gevraagd wordt en al helemaal aan de buitengrenzen van het ordegebied. U vindt vrije toegankelijkheid niet aan de grensovergangen. Verder heerst er een afdwingbare hiËrarchie die desnoods met geweld en andere onprettige zaken de ruimte beperkt tot een zone van conformiteit. De ruimte die u wellicht prettig vindt op een blog als dit ondanks beperkingen die slechts ten doel hebben de ruimte zo groot mogelijk te maken, zult u in de reguliere openbare orde niet vinden.
Onder het mom van wat drogredenen als vrijheid van meningsuiting en democratie wordt u een ruimte voorgespiegeld die er in werkelijkheid niet is, nooit geweest is en nooit zal zijn. Verder wordt u voorgehouden dat deze ruimte, dé openbare orde, de enig beschikbare ruimte is. Vrije toegang als in openbaar kan dan direct weggestreept worden. Vrije uitgang ook.
Veelal wordt het als unheimisch ervaren wanneer je buiten de orde geplaatst wordt of je jezelf daarbuiten plaatst. Alle zekerheden en privileges binnen de orde komen te vervallen. Heeft u bijvoorbeeld jarenlang in het leger of anderszins gewerkt en daarbinnen een positie opgebouwd dan komt het burgerleven daarna vaak als een koude douche. Het is dan ook niet verwonderlijk dat zo'n orde aantrekkelijk lijkt. Of het nu om een openbare of private orde gaat is hiervoor niet van belang, voor velen is er slechts binnen een orde een vorm van zekerheid te vinden.
Deze zekerheid in een hiërarchie houdt simpelweg in dat ondergeschiktheid haar rol kan spelen, de mate van ondergeschiktheid biedt mogelijkheden om stapje voor stapje te onttrekken aan ultieme ondergeschiktheid. Verworven privileges die veelal aangezien worden voor vrijheid om over deze privileges te kunnen beschikken. Een vorm van duidelijkheid en status, echt iets voor hen die het graag nalaten om er een wat breder perspectief op na te houden.
Zodra u zich buiten de voorgespiegelde enige orde begeeft zijn er voldoende breindode slaven te vinden die u graag onder het genot van wat verbaal geweld en desnoods pijn terugbrengen en daarmee tot de orde roepen. Het verstoren van de openbare orde wordt het genoemd. Wat echter nooit gevraagd wordt of ook maar ergens ter sprake komt is de mogelijkheid dat u niet vrijwillig de openbare orde betreedt. De claim wordt eenvoudigweg gemaakt dat, zodra u zich op openbaar terrein begeeft, u daarmee ook toetreedt tot de openbare orde. Dit zou inhouden dat een voet buiten de deur zetten impliceert dat u zich vrijwillig onderwerpt aan de hiërarchie die openbare orde wordt genoemd. Als burger bungelt u helemaal onderaan die hirarchie en daarmee bent u feitelijk ondergeschikt.
Er is in te geloven dat het werkelijk zo is dat er geen andere openbare ruimte zou bestaan dan de openbare orde. Vele gelovigen kunnen zich er dan ook geen voorstelling van maken en zou er al twijfel bestaan dan zijn de ordediensten er als de kippen bij om deze waanzinnige gedachte voor eens en altijd te laten verdwijnen. Een afgedwongen geloofssysteem onder het mom van vrijheid, eendracht en gezamenlijkheid.
Het vastgeroeste geloof in de onontkoombaarheid van de openbare, laten we zeggen verplichte, orde verhindert een blik van buiten op die orde en haar bestaansgrond. Om kort te gaan, die bestaansgrond is ongegrond en bestaat slechts in gedachten die op papier zijn neergeschreven. De grond waarop u loopt is openbaar ofwel vrij toegangkelijk zolang er geen fysieke beperkingen zijn. Bezit van grond en daarmee het privilige van individueel vruchtgebruik maakt de grond niet meer openbaar en dit vraagt om het respecteren van eigendomsrecht of het respecteren van wederkerigheid. In een wereld die beseft dat ieder graag een stukje privé heeft net als je dat zelf wenst is het een kwestie van ethiek die het respect voortbrengt, in onze huidige samenleving is het een opeisbaar recht dat respect afdwingt. Regels die de regelmaat bepalen.
De niet zo openbare orde verwordt tot niets anders dan een conformiteit afdwingend gedrocht dat de ruimte voor onderlinge uitwisseling en inventiviteit steeds verder kadert. De aanname of het geloof dat er geen ruimte is behalve de valselijk openbaar genoemde waardoor iedereen geacht wordt zich vrijwillig hierin te bevinden lijkt ertoe te leiden dat een gevoel van verbondenheid vervangen wordt door een gevoel van gebondenheid.
Vrij toegangkelijk biedt de mogelijkheid om de ruimte te betreden en deze te respecteren voor wat het is. Een openbare ruimte die alom als verplichting wordt opgelegd of aanvaard is alles behalve openbaar, de keuze om de ruimte te betreden en haar te respecteren voor wat het is is eruit gehaald. Buiten de orde is voor velen niet aan de orde.
Toch wel lekker zo'n openbaar blog.