Een bekende vraag. Wat was er eerder, de kip of het ei? Een nogal suggestieve vraag die vraagt een keuze te maken tussen één van twee onlosmakelijk verbonden zaken. De antwoorden die gegeven worden zijn divers en lopen uiteen van onzin tot klinkklare onzin enkel omdat getracht wordt een antwoord op de vraag te geven.
De vraag veronderstelt dat er een tijd bestaat tussen het ontstaan van de kip en het ei, iets dat door het aanhoren van de vraag eenvoudigweg aangenomen wordt en als basis dient voor de zoektocht naar het antwoord. Een schijnbaar heel eenvoudige vraag creëert een premisse waarop iedere mogelijke logica gebouwd kan worden die logisch kloppend tot de wonderbaarlijkste voorstellingen leiden. Prachtige verhalen, Darwinistisch onderbouwde theorieën en nog meer wetenschappelijke zaken zijn allemaal te bouwen op deze eerste aanname dat er tijd bestaat tussen het ontstaan van de kip en het ei. Heel mooi allemaal, het heeft echter weinig met de realiteit te maken.
Zo ongeveer ieder mogelijk antwoord op deze schijnbaar eenvoudige vraag is juist, in dit geval klopt de vraag niet. Natuurlijk is de vraag gewoon te stellen maar om er een antwoord op te verwachten dat helderheid schept is onzinnig. De tijdsfactor in deze vraag komt voort uit het oorzakelijk verband dat een ei een kip voortbrengt en een kip een ei. Dit verhaaltje stopt zodra je alle eieren gaat vernietigen of alle kippen gaat vernietigen of allebei gaat vernietigen. Het zogenaamde ontstaan maar dan omgekeerd. Het maakt niet uit wat je eerst vernietigt, het bestaan en ontstaan van zowel kip als ei stopt.
Hieruit zou af te leiden kunnen zijn dat zowel kip als ei niet zonder elkaar kunnen bestaan. Eenvoud met nogal wat consequenties wanneer we dit eens doortrekken. Zou er iets op zichzelf kunnen bestaan? Een mens zonder aarde, een aarde zonder zon, een zon zonder melkwegstelsel en een melkwegstelsel zonder universum. Of een mens zonder planten, dieren, bacterieËn en andere micro-organismen. Een blik op wat er nodig is om een mens te laten bestaan vraagt om bijna alles dat bestaat in ogenschouw te nemen, zelfs de medemens al was het slechts ter bevruchting.
Een soms achteloos doodgeslagen bij kan geen stuifmeel meer halen om honing voor de rest van z'n familie te maken en daarmee het voortbestaan te garanderen, tevens bestuift ie geen planten meer waardoor er minder planten groeien en de hoeveelheid stuifmeel het volgende jaar slinkt met als gevolg minder planten en minder voedsel voor mens en dier. Gelukkig heeft de natuur een zelfherstellend vermogen zodat de enige diersoort die meer neemt dan nodig best wat foutjes en onachtzaamheid aan de dag kan leggen. 't is ook best lastig om aan de top van de voedselketen jezelf verantwoordelijk te achten voor die voedselketen, het lijkt er sterk op dat je slechts hoeft te nemen.
Vanaf de geboorte raken we langzaam aan gewend aan het verloop van tijd tussen initiatie en effect en zodra we ook maar enigzins onze verstandelijke vermogens gaan gebruiken worden we continu gewezen op de gevolgen van hetgeen we veroorzaken. "Zie je nu wel dat wanneer jij dit doet dat de gevolgen zijn?" wordt een mantra dat tot ver voorbij de puberteit een rol speelt en uiteindelijk wordt het zonneklaar dat gevolgen een lineaire oorzaak hebben.
Oorzaak en gevolg worden zelfs in wat hogere educatie niet gereduceerd waardoor het voor velen synoniem blijft aan actie en reactie in een lineair verloop. Uit het één volgt het ander en wanneer dit teruggebracht wordt kan het logischerwijs niet anders zijn dan dat alles uit één oerdingetje is ontstaan. Voor(bij) dat oerdingetje tasten we in het duister en wordt eenvoudigweg beweerd dat tijd en ruimte niet bestaan (hebben). De wetenschap weet het niet en gooit haar beste gok in de arena. Ze claimt geloofwaardigheid door een vorm van eerlijkheid te veinzen. "Al het andere dat we beweren kun je rustig geloven maar hier hebben we nog geen oplossing voor gevonden. Daar kun je je beter niet al te druk over maken, we komen er wel." Mijns inziens een bullshitclaim, het hele kaartenhuis rust op dat kleine stukje dat gemist wordt, zolang dat niet zonneklaar is is iedere (daaruit) volgende bewering gestoeld op onwetendheid.
Wanneer oorzaak en gevolg wel gereduceerd zouden worden ontstaat een iets ander beeld, een holistisch beeld dat oorzaak en gevolg aan elkaar koppelt. Iedere oorzaak is een gevolg en ieder gevolg een oorzaak. Direct aan elkaar gekoppeld en zonder het verstrijken van tijd, sterker nog, tijd bestaat niet in dit beeld. Wat resteert is verandering, een programma dat afgehandeld wordt zonder dat er tijd aan te pas komt. Een concept dat kwantumwetenschappers nogal eens voor een raadsel stelt, alle uitkomsten zijn meetbaar, alles bestaat al maar hoe dit in een lineair tijdsverloop te passen is ontgaat hen.
In onze lineaire tijdswereld volgt uit een actie een status die dient als input voor een reactie. Net als in een computerprogramma levert iedere bewerking een tussenresultaat op dat eerst opgeslagen en daarna weer uitgelezen wordt om gebruikt te worden voor verdere bewerking. Hoe anders in holistische tijdloze kwantumcomputers waar het resultaat van de bewerking direct gekoppeld is aan de input van die bewerking. De uitkomst beïnvloedt de eigen input waardoor beiden continu veranderen, wel volgens een logica maar tijdloos. Een concept is geboren en daarmee ook de natuurwetten, die komen tenslotte niet zo maar uit de lucht vallen.
Een proces als kip en ei kan op deze wijze gezien worden, kip produceert ei, ei produceert kip en hiermee is de terugkoppeling compleet waardoor een onbreekbaar cirkeltje is ontstaan dat kip en ei voortbrengt uit zichzelf. Een tijdloos concept dat zich in onze tijdswereld manifesteert als geboorte, groei, bloei en dood. Een non-lineair kwantumconcept dat leidt tot een lineaire dagelijkse werkelijkheid en terug te vinden is in zo ongeveer alles dat bestaat. De kip en het ei, de bloem en het zaad maar ook de bij en de bloem, de bloem en de mens et cetera.
Tijdloze en daarmee ook eeuwige causaliteit bestaat zonder begin en einde in onze tijdsbeleving. De zoektocht naar een ultiem begin in onze wereld van tijd en ruimte lijkt dan ook even zinloos als de vraag wat er eerder was, de kip of het ei.