Onder een meerderheid lijkt een vorm van consensus te bestaan met betrekking tot dieven, dieven zijn slecht. Niemand hoort aan het eigendom van een ander te komen en dat is wet geworden. En niet alleen wet, het is een volledig vast verankerd beeld in de beleving van onze burgers dat het welhaast onvoorstelbaar maakt dat iemand daar anders over zou kunnen denken.

In het geval ik me niet tot de brave burgers reken en ook niet tot de dieven wordt het misschien mogelijk om het eens van een afstandje te bekijken, eventjes uit de tweedeling dief of niet en de mogelijkheid doet zich voor om keuzes af te wegen zonder te kiezen.

Wanneer ik de brave burger dan eens bekijk dan zie ik conformisme en een vol vertrouwen in iets dat buiten hem als persoon staat, het oordeel. Nu kan oordelen best gevoelig liggen maar onze brave burger legt het oordeel buiten hemzelf, hij of zij vertrouwt op het oordeel van datgene dat ie maatschappij noemt. Hij ziet de wet als hoeder van die maatschappij en onderwerpt zich aan de magistraten die hun rol daarin vervullen. Hij oordeelt niet zelf maar laat het aan anderen over.

De dief is een iets ander verhaal, hij of zij leeft door zijn eigen oordeel en er lijkt weinig dat hem of haar kan stoppen om de eigen overtuiging bewaarheid te zien worden. Het zijn eigen afwegingen die door een dief gemaakt worden en die maken hem vrij, vrij om zijn eigen oordeel te hebben. Het oordeel van een rechter met betrekking tot zijn daden zal vast niet overeenkomen met zijn oordeel maar ja, dat hoort nu eenmaal bij het spel en in zoverre wordt het geaccepteerd.

De dief lijkt niet over een moraal te beschikken waar de brave burger juist prat gaat op haar moraal. Van een afstandje lijkt het toch net wat anders, de één leeft zelfbeschikking en de ander predikt het. Een dief kan en mag voor zichzelf beslissen en de brave burger denkt van niet. De brave burger heeft een extern oordeel, de dief leeft zijn eigen oordeel.

Zou ik toch moeten kiezen dan koos ik voor de dief, hij kan zelf beslissen en met hem kun je onderhandelen om tot afspraken en een vergelijk komen, misschien is zelfs af te spreken dat stelen tot het verleden behoort. De brave burger heeft slechts een oordeel maar laat de vorming ervan buiten zich zelf, niet beslissingsbevoegd en daarmee nogal nutteloos, behalve voor de dief.