Kijk eens

Naar je geliefde
Naar je kind
Naar je hond
Naar je kat

En voel

Zou je kunnen beschrijven wat je voelt?
Zou je kunnen bewijzen dat je het voelt?

Zou het gewoon bestaan maar dat het helemaal niet te zeggen is wat het is? Dat het er gewoon is maar niet te meten, op te schrijven of te bewijzen is?

Zou er gewoon een werkelijkheid zijn die op zichzelf bestaat? Een werkelijkheid die niet om woorden of ideeën gaat? Een werkelijkheid die simpelweg is zoals ie is, doet zoals ie doet en waar je enkel op een gevoelsniveau mee praat?

Woorden schieten tekort om het totaal dat we als mens beleven te vatten. En niet zo’n beetje ook. Als ik zou vragen of je van je kinderen, je geliefde of van je huisdier houdt dan is het antwoord natuurlijk ja. Als ik zou vragen om dat onomstotelijk te bewijzen dan ben je waarschijnlijk beledigd. Natuurlijk hou je van ze maar... kun je het bewijzen?

De werkelijkheid is niet te bewijzen maar enkel in zijn totaliteit te beleven. Daar zijn geen woorden of ideeën voor nodig, die schieten ruimschoots tekort en doen meer afbreuk dan recht aan wat we allemaal beleven.

En toch denken we het grootste deel van ons leven. Handig als je van A naar B moet maar het zegt niets, en kan niets zeggen over de volheid van het leven. We gaan op in ideetjes van dit is dat en als zus dan zo alsof we daarmee wat controle hebben over het leven.

Dat hebben we niet en gaan het op deze manier ook nooit krijgen. Nog meer denken, nog meer ideeën over hoe het moet zijn of zou kunnen zijn, beheersen ons leven. Politiek gekrakeel met holle woorden en angst door het geblaat van intellectueel gestoorden. Bla, bla, bla die ons weghoudt van werkelijkheid en ons op laat gaan in ideetjes en woorden. In een illusoire abstractie van het bestaan.

Zonder woorden en het inspelen op angst voor de toekomst, het klimaat, ziektes en meer van dat soort ongein zouden we misschien wat meer een compleet mens zijn. Zonder alsmaar verder te gaan in een woordenwaan konden we misschien genieten van wat werkelijk is. Van wat er werkelijk in, en door ons leeft. Van wat we in al onze grootsheid werkelijk zijn.

We zijn zoveel meer, en kunnen zoveel meer, dan met woorden te zeggen of met ideetjes te bedenken is. Zoveel meer dat het nogal raar is dat we woorden en ideetjes zo belangrijk vinden. We denken over de toekomst of het verleden maar zijn eigenlijk nooit hier, in de werkelijkheid, in het heden. Wat heeft denken over een toekomst voor zin als je alweer over een andere denkt wanneer die toekomst arriveert?

Veelal leven we ons leven in het brein met woorden en ideetjes die niet werkelijk zijn. We reizen in gedachten door de tijd en gaan van gisteren naar morgen en naar volgende maand. We reizen in gedachten overal heen en bezoeken plaatsen en mensen waar we graag willen zijn. Ontzetten druk maar slechts zelden zijn we hier. En nu. Met elkaar. In werkelijkheid.

En ja, voorpret in het brein is misschien fijn, maar haalt dat het bij de extase die er in werkelijke beleving kan zijn? Die je ervaart op het moment zelf in al z’n totaliteit? Wanneer je al die ideetjes laat gaan en volledig in de werkelijkheid op kunt gaan? Wanneer ons hele wezen geniet en ons gevoel in plaats van ons brein zijn gang kan gaan?

Zijn we dan verloren en hebben we geen controle? Of zou ons hart dat ons verbindt met de werkelijkheid dan in controle zijn? Ons hart dat ons in het nu laat zijn, dat ons laat beleven wie we werkelijk zijn. Ons hart dat geen zier geeft om de beperkingen van illusies als woorden en ideetjes in ons brein maar ons vol laat genieten van wat er in werkelijkheid kan zijn.

Misschien hoeven we nergens naar toe en niets te bedenken dat ons beter maakt. Dat de wereld beter maakt. Misschien hoeven we enkel onze woorden en ideetjes te laten gaan om werkelijk in de volheid van het leven te staan.

Het is er al, altijd al geweest en zal er altijd zijn. De werkelijkheid die liefdevolle extase geeft. Maar die pracht, dat mooie leven is versluierd door van alles en nog wat dat er in ons breintje leeft. Kijk maar eens, luister maar eens en voel maar eens zonder een ideetje te vormen. Gewoon kijken, luisteren en voelen. Misschien dat de werkelijkheid dan nog een verrassing voor je heeft. ❤