Buiten de standaard indoctrinatiekanalen zijn er vele zogenaamde alternatieve kanalen te vinden die een iets ander geluid laten horen. Kanalen waar een aanslag wordt gepleegd op de de heersende opvattingen waarover een bekend filosoof ooit eens heeft gesteld dat de heersende opvatting geen functie van waarheid is maar van macht.
Macht is één van de drijvende krachten in de alternatieve media welke haar voorziet van haar bestaansrecht. De focus op vermeende macht van een groep lijkt zo aantrekkelijk te zijn dat er binnen die kanalen een vorm van gezamenlijk streven bestaat om zowel die macht zichtbaar te maken als haar te vernietigen. Een alternatieve dualiteit die zichzelf in stand houdt. Zonder die vermeende macht was er niets om zichtbaar te maken en te bestrijden. Er was geen alternatief circuit.
De powers that be liggen verscholen in de gedachtegang binnen de media. Een geheel eigen dynamiek ontwikkelt zich rondom een vermeende macht die, eenmaal een klein beetje belicht, alleen maar toeneemt. Macht welke toegedicht wordt aan de eigen interpretatie van die macht als een idee dat werkelijkheid zou moeten zijn. Een levend idee dat levend gehouden wordt en daarmee de basis vormt van een identificatie met dat idee. Er lijken daarmee grotere machten te zijn die velen, individueel maar ook als groep, slachtoffer maken van de eigen identificatie met het idee van slachtofferschap.
De vraag of er werkelijk grotere machten zijn leidt veelal tot een onderzoek naar die machten. Opeens klopt de historie niet meer, is alles dat ooit geleerd is fout en is iedereen slachtoffer geworden van vele millennia bedrog, onderdrukking en uitbuiting. Niet alleen dat, er lijkt zelfs de mogelijkheid geschapen om de vinger te wijzen naar machten die dat allemaal verwezenlijkt hebben. Zij. Een zij die de slachtoffers alles heeft onthouden dat het leven ook maar enigszins de moeite waard maakt om te leven.
Het lijkt alsof zij, the powers that be, alles onder controle hebben en daarmee onverslaanbaar zijn. Vele millennia van gecumuleerde kennis die uitgespeeld wordt tegen het onwetende individu is dan ook al snel een oneerlijke strijd. Eentje waar bijna niet aan te beginnen is ware het niet dat er een onblusbaar vuurtje aangestoken is dat vraagt om waarheid onder de vele illusies te vinden. Een machtige eigen drive die net zo onstuitbaar is als de powers that be. Een nieuwe power that is.
Een perceptie van macht leidt tot de ontwikkeling van een eigen kennis en macht die herkend kan worden. Zonder het bewustzijn van een externe macht, al dan niet fictief, welke het eigen bestaan in de slachtofferrol schuift kon het bewustzijn van de eigen interne macht niet tot ontwikkeling komen. Zonder externe macht lijkt er geen urgente noodzaak te vinden die leidt tot deze zelfontdekking. Het eigen bestaan en dat van de mensheid wordt op de proef gesteld waardoor het mogelijk wordt om het beste in de mens naar boven te halen.
Velen zijn zich niet bewust van het spel der machten en daarmee ook in verminderde mate van de eigen macht. De noodzaak daartoe is nooit ervaren waardoor er geen gevaar gezien kan worden in volgzaamheid. Zelfs beelden van duizenden militairen en tegenwoordig ook medemensen die "regels zijn regels en bevel is bevel" roepen doen geen enkel belletje rinkelen. Het kostte slechts zeventig jaar om de herinnering aan de tweede wereldoorlog te doen vergeten ondanks de massale slachtingen die tot op de dag van vandaag nog plaatsvinden.
Een echte partystopper is de achteloze vraag op een feestje of Hitler fout was of de vele militairen die zonder pardon zijn bevelen uitvoerden. Eventueel gevold door de vraag of de regering fout is of de mensen die hen voorzien van een mandaat. Veelal wordt zowel Hitler als de regering als machtig gezien zonder te beseffen waar die macht uit voortkomt. Een vorm van absolute macht wordt voorgesteld, powers that be. Onaantastbaar en onontkoombaar.
De voorgestelde macht komt voort uit de eigen perceptie en is verre van absoluut. De ruggengraat van politici breekt zodra er een één op één situatie ontstaat. Rutte en jij, één op één in een donker steegje kan tot een aardig schouwspel leiden. De zogenaamde macht bestaat slechts door volgelingen die zich onmachtig wanen en menen een leider te moeten beschermen omdat volgens hen de leider ook hen beschermt. Een vreemde situatie waarin niemand zichzelf wil beschermen maar wel beschermd wil worden. Een gebrek aan (zelf)vertrouwen.
Dit gebrek aan (zelf)vertrouwen is te herleiden tot de gedachte dat er altijd iemand sterker, groter of slimmer kan zijn waardoor het eigen bestaan aangetast kan worden. Angst voor de ander leidt dan tot een wens om beschermd te worden tegen de ander. De fictieve en/of onbekende ander wordt hiermee verheven tot een macht die het eigen bestaan bedreigt. Een hogere macht, anderen, the powers that be. In eigen gedachten.
Of het nu in alternatieve media of in de mainstreampulp wordt voorgesteld, the powers that be bevinden zich altijd tussen de oren. Als expressie van mogelijk slachtofferschap drijft het tot volgzaamheid of zelfbevrijding. Een blinde angst leidt tot volgzaamheid en vergroting van de angst waar een serieuze blik op angst leidt tot afstand van de angst en bevrijding.
Wie heeft er macht over wie? Welke zijn de powers that be?