Kranten staan er van vol, TV-programma's worden er mee volgepraat en ook op het internet is er één thema dat de hoofdrol speelt. Geld en crisis. En dan wel ons geld waar wij als belastingbetaler toch maar iedere keer weer meer van af gaan dragen om onszelf daarmee te beroven van eigen waarde.
Een prachtig spektakel als het niet zo in en in triest was. Die paar briefjes en munten die er nog zijn en voor de rest wat bitjes in een computer beheersen een zeer groot deel van ons leven. Schande wordt er van gesproken wanneer er weer eens een paar zelfbenoemde machthebbers een greep doen in uw portemonnee of uitkeringen omlaag gaan. Nog meer schande wordt gesproken van de top in de bankierswereld die maar blijft graaien in een grote pot met geld.
Een hoop drukte en vermaak die slechts inhoud krijgt door het geloof aan en in het geld. En dan niet eens ons geld maar hun geld. Het lijkt misschien wat polariserend om te spreken over wij en zij maar in dit geval is het de welbekende spijker op z'n kop. Wat wij ons geld noemen is hun geld, leuker is het niet te maken, misschien wel makkelijker.
Wij hebben zolang er gedacht wordt in nationale munteenheden eigenlijk nooit geld gehad. Al het geld dat gecreëerd wordt, wordt gecreëerd voor staten die het benoemen als wettig betaalmiddel voor belastingen. Belastingen die dienen om de geldleningen van de staat te kunnen voldoen. De enige wijze waarop u uw sociaal verplichte bijdrage aan de staat kunt voldoen is door deze te betalen in de nationale munteenheid of door de wereld tijdelijk vanuit een cel te bekijken. Hiermee verplicht de staat u eenvoudigweg de nationale munteenheid te gebruiken.
De nationale munteenheid wordt uitgegeven door private centrale banken en via het staats- en bankenapparaat in omloop gebracht. Om te dienen als ruilmiddel, zo wordt gepropageerd. Dat is echter slecht één kant van het verhaal. De andere kant laat zien dat het niet slechts een ruilmiddel is maar een controlemiddel om ervoor te zorgen dat de opbrengsten van de ruilhandel terugvloeien naar de creator van het geld. Easy does it en zo is er altijd voldoende geld aanwezig voor de bonussen van de bankiers.
Ergens is het ook wel begrijpelijk dat zij die het geld maken er ook zeggenschap over willen houden wanneer het uitgeleend wordt. Denk maar eens aan een fiets die je uitleent, daar wil je toch ook nog deels een zeggenschap over houden en uiteindelijk terugkrijgen? Met nationaal geld gebeurt exact hetzelfde, er wordt geen euro, dollar of wat voor munt ook gemaakt zonder dat iemand belooft het met rente terug te betalen. Al het geld in omloop is derhalve geleend geld, zonder leningen was er geen munt in omloop, nul, noppes, niks, nada.
Het geld dat we gebruiken is ons verstrekt in bruikleen, het is simpelweg niet van ons, het is van de centrale bank. Zij hebben het gemaakt en aan ons uitgeleend en dit uitlenen kan slechts zeer letterlijk genomen worden ook al heb je voldoende geld in de portemonnee en denk je dat het jouw geld is. Met andere woorden, ze willen het ooit terug hebben, met rente. Om zeker te stellen dat de centrale banken het geld terugkrijgen hebben ze een paar handpoppen die zich profileren als staat en deze dienen er zorg voor te dragen dat de leningen netjes en binnen een gestelde termijn terugbetaald worden aan de creatoren van het geld. De staat is slechts hoeder van de lening en daarmee loeder voor de gebruikers van het geld die slechts als onderpand van de lening dienen. Zou de staat geen nieuwe leningen meer afsluiten om daarmee nieuw geld in omloop te brengen dan was binnen afzienbare tijd iedere portemonnee leeg, ook die van hen die er nu zeer warmpjes bij zitten.
Al die keren dat er geschreeuwd en gejammerd wordt over het geld dat zogenaamd afgepakt of minder uitgekeerd wordt gaat het niet over ons geld maar slechts om een ingreep door de handpoppen van de originele eigenaar van het geld. Gelijk hebben ze maar of het moreel en ethisch nu zo handig is om mensen op een dwaalspoor te zetten en dusdanig afhankelijk te maken van een opgedrongen monopolie is twijfelachtig. Temeer daar mensen hierdoor bereid zijn elkaar te vermoorden en ten koste van elkaar te leven. Als businessmodel werkt het al eeuwen maar wanneer zaken gedaan door mensen ten koste gaan van mensen is een onafwendbare uitroeing van de soort ingezet.
Het zal lastig worden om de handpoppen van de staat af te houden van het collecteren van het geld voor de openstaande leningen, zij hebben zich daaraan verplicht en hier is geen menselijkheid te verwachten, contract is contract. De kans is ongeveer honderd procent dat die fictieve staat er niet voor schroomt om geweld jegens mensen te gebruiken om maar te voldoen aan de verplichting die zij is aangegaan. Het was haar belofte en die zal ze maar hard moeten maken.
Nu is de staat slechts een fictieve entiteit net als haar grenzen en heeft het niets met mensen of de natuur te maken, hooguit met de goedgelovige natuur van mensen. Als mens ben je niets verplicht. Zelfs een door mensen gemaakt instituut als de staat kan slechts onder de mens vallen, nooit erboven. Er is wel in te geloven dat een instituut boven de mens staat die het gemaakt heeft maar dan levert enig doordenken op dat de mens hiermee zijn eigen ondergang tekent. De idee dat je zelf iets zou maken dat jezelf minderwaardig en ondergeschikt maakt aan wat je maakt is op z'n zachtst gezegd vreemd.
Toch geloven hele volksstammen dat er een door mensen bedachte macht is die boven hen staat. Deze illusie zal door de gelovige profiteurs van het staatsapparaat aangegrepen worden om u sociaal verplicht te laten voelen uw bijdrage aan die hogere macht te voldoen. En dit kan zowel goedschiks door de zogenaamde regeltjes te volgen als kwaadschiks. En mocht het kwaadschiks gaan dan hoeft u er niet op te rekenen dat zo'n kapotgeprogrammeerde zombie met een taser of erger ook maar in de verste verte zou kunnen geloven of aanvaarden dat het niet geweldig is wat ie doet. Hij of zij doet het voor een hoger doel, een hoger doel dan de mens en helaas, we zijn allemaal mensen en daarmee ondergeschikt aan het hem of haar ingeramde doel.
Fictief geld, fictieve staten en werkelijke mensen waarbij de mensen rudimentair verdeeld kunnen worden in zij die hun menselijkheid en gelijkwaardigheid opgeven aan hiërarchische ficties en zij die dat niet doen. Onmensen en mensen waarbij de onmensen opdringerig als een jehova-getuige en nietsontziend als een olifant in de porseleinkast hun geloof proberen op te dringen. Wanneer u dacht dat de inquisitie verleden tijd was dan is er nieuws, hij is springlevend en was nog nooit zo voelbaar. Velen geloven in de fictie en beschouwen haar als werkelijk, aanbidden het streepje op het uniform, macht of de geldelijke status en daarmee vernietigen ze wat ze zijn, mens.
Zolang geld, en dan niet eens ons geld, belangrijker is voor de mens dan het mens zijn zullen de daaraan gekoppelde ficties de mens steeds minder waard maken. De mens gaat ten onder aan wat ie gelooft dat boven hem staat. Hij gaat ten onder aan wat ie maakt.
Ons geld? Nee, onze ondergang.