Er zijn maar twee echte vergissingen mogelijk in het leven, de weg niet afmaken of er niet aan beginnen.

Een ieder op het pad naar waarheid is je vriend. Net zoals je zelf steeds meer een vriend van jezelf wordt des te verder je op het pad komt. Ook al voel je je af en toe eenzaam op het pad, je bent niet alleen. Verre van alleen.

Het pad lijkt op een wandeling naar de top van een berg. Des te hoger je komt des te meer kun je zien. En ook al kun je de berg zien waar je op loopt en omhoog klimt, je kent het uitzicht nog niet vanaf de hogere plekken. Misschien dat je een ideetje hebt wat er te zien zou zijn op grotere hoogte maar dat is slechts speculatie en meestal verrassend onwaar.

In werkelijkheid ken je slechts wat jij op jouw hoogte kunt zien en wat je onderweg hebt gezien. Wat jij op jouw hoogte kunt zien is voor anderen veelal nog niet zichtbaar. Pas wanneer ze zelf omhoog geklommen zijn naar jouw hoogte kunnen ze zien wat jij kunt zien. En jij kunt nog niet zien wat anderen kunnen zien vanaf hun hoogte als ze al verder geklommen zijn.

Het pad slingert zich om de berg en op sommige punten op het pad verandert het uitzicht en het landschap ingrijpend. Iets dat je pas weet totdat je het zelf hebt gezien. En als je dat zelf hebt gezien dan weet je dat een ander dat net zo goed niet kan zien als jij dat niet kon voordat je het zag.

Dat maakt het pad soms eenzaam en alleen. Zelfs met de beste intenties is het voor anderen die nog niet zo ver geklommen zijn onmogelijk om te zien wat jij al hebt gezien. Sommige stukjes op het pad zijn wat lastig als je over een steen moet klimmen, door een beekje moet waden of wat angstig als je dicht langs de rand moet lopen. De één doet dat wat makkelijker dan de ander.

Misschien lijkt het halen van de top het doel van de reis maar gaandeweg valt er misschien iets op. Iedereen die de berg beklimt doet dat net als jij in het eigen tempo en met de eigen mogelijkheden. Op sommige plekken heb je jezelf en je ideetjes overwonnen om door te kunnen gaan. Dat is lastig maar uiteindelijk de moeite waard.

Misschien valt dan op dat de reis naar de top mede wordt bepaald door wat er in jezelf leeft. Dat de reis naar waarheid ook een reis is naar waarheid over en in jezelf. Wat kun jij aan en wil jij aan? Wat kun je laten gaan om door te gaan? Heb je nog energie of doe je het liever even wat rustiger aan?

Dit maakt de reis op enig moment heel persoonlijk en dat wordt nogal eens verward met eenzaam. Niemand kan echt met je mee op sommige stukken omdat die voor een deel over jou gaan. Net zo goed kun jij niet met een ander mee omdat die over een ander gaan. De één heeft misschien wat last van hoogtevrees waar jij misschien wat makkelijker aan voorbij kunt gaan.

Als je herkent dat je misschien wat moeilijkheden met jezelf op het pad ervaart dan wordt het misschien duidelijk dat een ander die ook ervaart. Jouw moeite om sommige delen op het pad te overwinnen bestaan ook bij anderen. Als het dezelfde dingen zijn dan kun je ze samen aangaan en elkaar helpen om over dat obstakel heen te gaan. En soms neemt de één een klein omweggetje waar jij rechtdoor zou gaan.

De kans dat je samen op dezelfde hoogte zit en blijft is klein ook al zou dat misschien wel heel fijn zijn. Dit pad leent zich daar niet zo goed voor omdat het naast objectief ook subjectief is. Het gaat niet enkel over de wereld maar ook over jou en jouw plaats in de wereld.

Dit maakt de reis algemeen en ook heel persoonlijk. Herkenbaar en tegelijkertijd ook eenzaam. Maar nooit alleen. Anderen herkennen jouw hoogte op het pad net zoals jij de hoogte van anderen kunt herkennen. Onszelf in anderen herkennen is een mooi deel van deze reis maar mogelijk ook een valkuil als we onze eigen moeilijkheden op dit pad niet herkennen.

Als we daar aan voorbij gaan dan zien we onze eigen moeite niet en daarmee ook die van een ander niet. Als we heel eerlijk zijn, want daar komt dit pad op aan, op waarheid, dan erkennen en herkennen we zowel de eigen moeite als die van een ander. Misschien kunnen we dan begrijpen dat er niets te dwingen valt en dat iedereen zijn of haar eigen tijd nodig heeft om verder te kunnen gaan.

Een beetje eerlijk, aardig en lief voor jezelf zijn helpt zowel jou als een ander verder. Begrip voor jezelf hierin leidt tot begrip voor ieder ander op het pad en dan doen we het samen. Met elkaar en voor elkaar. Een beetje begrip voor jezelf leidt dan tot begrip voor elkaar en wat zachtheid voor gevoeligheden in jezelf leidt dan tot zachtheid voor elkaar.

De top, het doel van de reis, is best gaaf maar de reis zelf... een mooiere kun je niet maken. Geniet ervan!