Een essentieel zelf, laten we het eens ziel noemen voor het gemak, wat zou dat zijn en wat is de functie?
In het geval van lichaam, geest en ziel hebben we een in/uitvoer apparaat, een abstractie van onszelf en een ervaring van onszelf. Als entiteit mens zijn we alle tesamen, vragen we ons af wat blijft dan lijkt de ziel te blijven bestaan, het lichaam is stoffelijk, het verstand gekoppeld aan het stoffelijk bestaan en de ziel? Nou ja, die is.
Wat is die ziel, wat wil het, waarom is ie er? Zou het kunnen zijn om te ervaren wie of wat ie is, de essentie van het zijn?
Stel je eens voor je dat er enkel wit was en jij bent dat, hoe zou je dan kunnen ervaren wat je bent?
Een onmogelijkheid totdat je creëert wat je niet bent, zwart in dit geval, je zou je zelf moeten splitsen in wat je was en wat je niet was om te ervaren dat je zowel zwart en wit bent.
Nog steeds ben je het zelf, nu echter gesplitst in twee delen, twee delen van één om als individueel deel jezelf en de ander te ervaren.
Een geheel universum dat teneinde zichzelf te ervaren, betekenis te geven aan zijn bestaan, moet splitsen in bestaand en niet bestaand, een universum dat schept wat nodig is om te ervaren wat het is.
Als onderdeel van dat geheel zijn wij, mensen, gelijk aan het geheel en hebben dezelfde missie, ervaren wie wij zijn.
Wat houdt ons tegen om dat dan ook daadwerkelijk te ervaren, we hebben een lichaam en verstand om de ziel daadwerkelijk te laten ervaren wie of wat ie is, we hebben zelfs de keuze om geheel zelf te bepalen wie of wat we willen zijn, er zijn geen grenzen aan de verbeelding.
Dor middel van ons verstand en lichaam kunnen we zaken realiseren die ervaren worden, verbeelding speelt hierbij een zeer grote rol, door ons voor te stellen wat we willen creëren kunnen we het uiteindelijk manifesteren, de gedachte aan een kop koffie zorgt uiteindelijk voor die ervaring.
Soms lukt het niet die ervaring daadwerkelijk te beleven, iets houdt ons tegen. Datgene wat ons veelal tegenhoudt is angst, angst in welke vorm dan ook weerhoudt ons ervan datgene te doen dat ons de ervaring schenkt van wat we zouden willen ervaren.
Angst is illusionair, het is iets wat zich mogelijk zou kunnen manifesteren maar het (nog) niet heeft gedaan, leven naar deze angst maakt het reëel, het beperkt je al voordat het zich gemanifesteerd heeft of ooit zal manifesteren. Angst is derhalve enkel beperkend.
Het ego, je verstandelijke abstractie van je zelf, datgene dat je enkel als individu ziet onderkent mogelijke gevaren en speelt zijn deuntje mee.
Om uiteindelijk te weten dat je niet enkel een individu bent maar ook deel van het geheel is het verslaan van het ego, niet omdat je niet jezelf bent, dat is onmiskenbaar, maar dat je enkel kan ervaren wie of wat je bent wanneer je anderen ziet als jezelf, zoekenden naar hun eigen ervaring, delen van hetzelfde geheel waar ook jij deel van uit maakt. Anderen zijn een noodzaak voor jouw ervaring.
Het jezelf laten leiden door angst wordt dan een beperkt leven naar een illusie. Het ontdekken van vrijheid geeft zicht op een onvoorstelbare hoeveelheid mogelijkheden, mogelijkheden die zonder angst gerealiseerd kunnen worden. Vrije wil om te ervaren, te zijn derhalve.